Editorial
Καλοκαιράκι....
Δεν τολμάς να βγεις έξω από το σπίτι και νιώθεις ότι σ' έχουν βάλει σ' ένα ταψί και σε σιγομαγειρεύουν. Σε σιγοψήνουν, μη τύχει να "αρπάξεις" στο ψήσιμο στους πολλούς βαθμούς και καρβουνιάσεις. Ο ήλιος από τη μία πλευρά, κρατάει την κουτάλα και σε ανακατεύει. Και από την άλλη, ο καυτός αέρας σε πασπαλίζει με μυρωδικά και μπαχαρικά ώστε όταν ψηθείς και τελειώσει η ιεροτελεστία του μαγειρέματος να καταλήξεις "νόστιμος" και μοσχομυριστός! Να γίνει η εμφάνισή σου και η γεύση σου τόσο ελκυστική που να μην μπορεί κανείς να σου αντισταθεί!
Όλα αυτά κάνει το καλοκαιράκι στην ψυχική μας διάθεση η οποία αντανακλάται ακόμα και στην εμφάνισή μας! Είναι η εποχή του χρόνου που όλα είναι πιο ανάλαφρα και "περαστικά". Ή έστω, έτσι θέλουμε να νομίζουμε... Από τα ρούχα που επιπόλαια και χωρίς σκέψη "ρίχνουμε" πάνω στο μαυρισμένο μας κορμί μέχρι τα ζουμερά φρούτα που καταδεικνύουν την εύκολη ροή της εποχής. Το φαγητό γίνεται πιο απλό και γρήγορο, αφού και μια σαλάτα μπορεί να καλύψει τη λιγοστή πείνα που απομένει λόγω της μεγάλης ζέστης! Οι αποφάσεις, πιο ράθυμες και αργές! Και λίγο που τις σκέφτεσαι, διαλέγεις κάποια στιγμή να τις βάλεις "στον πάγο", ώστε με πιο φρέσκο μυαλό να τις ξεδιαλύνεις με τις πρώτες δροσούλες του φθινοπώρου. Γιατί βρε αδελφέ, η σκέψη σου θολώνει όταν ο καυτός αέρας μπαίνοντας από το στόμα διακλαδώνεται σε ολόκληρο τον οργανισμό σου! Είσαι συνεχώς σε μια εκρηκτική, θερμαινόμενη κατάσταση που δεν "σηκώνει" περαιτέρω υπερθέρμανση! Αισθάνεσαι ξαφνικά σαν την τρύπα του όζοντος και λες ότι εάν είχες κάνει τις σωστές επιλογές πριν από τον καύσωνα, τα πράγματα θα είχαν δρομολογηθεί καταλληλότερα.
Αλλά ίσως και πάλι όχι. Μερικές φορές δεν φταίνε μόνο οι βαθμοί Κελσίου ή ακόμα και οι Fahrenheit. Δεν μπορεί να φταίει για όλα η ζέστη και το "κάψιμο" της σάρκας! Δεν ευθύνεται η διάλυση του πλανήτη για την μειωμένη μας αντίληψη και τη "φτωχή" μας οξυδέρκεια.
Φταίει, που θέλουμε να πιστεύουμε άλλα από αυτά που στην πραγματικότητα είναι. Φταίει η ελπίδα, που εκεί που πάει να χαθεί απ' το τοπίο, εισβάλλει ο καλός μας άγγελος και μας την ξαναφέρνει πίσω. Γιατί χωρίς αυτή δεν ζούμε! Χωρίς αυτήν, δεν έχουμε τίποτα καλό να περιμένουμε!
Εδώ στην Ελλάδα λοιπόν, που έχει πάντα ζέστη που λέει και το τραγούδι, ο ήλιος μας "γεμίζει" όνειρα και απατηλές σκέψεις. Μας εμπλουτίζει με ιδέες, που σε κάποια άλλη χώρα πιθανόν δεν θα είχαμε. Μας εκτινάσσει την ορμή και μας διεγείρει το πνεύμα με σύννεφα φορτωμένα με όνειρα, που την ώρα που περνάει ο αγέρας βιαστικά τα σκουντάει και τα περισσότερα ξεχύνονται στον ουρανό! Στρέφεις το βλέμμα σου απάνω, εκεί που το ατελείωτο μπλε κυριαρχεί και παρατηρείς τα όνειρα που έχουν "απλωθεί" σαν χρωματιστοί χαρταετοί! Αναρωτιέσαι, ποιος να είναι ο δικός σου; Δεν θυμάσαι όμως, εάν εσύ "πέταξες" χαρταετό ή όλοι αυτοί που βλέπεις είναι ξένοι! Δεν έχει σημασία όμως, λίγο να απλώσεις το χεράκι σου, λίγο να μαζέψεις το κουβάρι του σχοινιού κι ο χαρταετός θα βρεθεί στα χέρια σου. Εκτός κι αν, δεν έχεις βρει κανένα κουβάρι και τα χέρια σου είναι ξανά άδεια. Ακόμα και τότε όμως, μπορείς να θαυμάσεις τα όνειρα των άλλων και να προσπαθήσεις να κάνεις από την αρχή τα δικά σου!
Όπως, οι Σκωτσέζοι γείτονες που μένουν εδώ και κάποια χρόνια απέναντί μας. Έχουν αγοράσει ένα σπίτι και κατοικούν σχεδόν όλο το καλοκαίρι κοντά μας. Είναι ένα ζευγάρι, που τις νύχτες κάθεται στη βεράντα του σπιτιού του ακούγοντας χαμηλόφωνα μουσική, συζητούν ό,τι τους απασχολεί και ανταλλάσσουν απόψεις κάτω από τη λάμψη του φεγγαριού, με θέα τη θάλασσα και τη συντροφιά ο ένας του άλλου! Ακούγεται και ο θόρυβος ενός μπουκαλιού μπύρας που ανοίγει και τους συνοδεύει κι αυτή σ' αυτές τις χαλαρές νύχτες του καλοκαιριού. Περνάνε οι ώρες και εκείνοι κάθονται ήσυχα κι ωραία και γίνονται ο ένας το μισό του άλλου. Κοιτώντας τους, βλέπεις δυο όμορφους κύκνους να σχηματίζουν με τους λαιμούς τους το σύμβολο της αγάπης! Το μόνο που νιώθεις εκείνη τη στιγμή είναι χαρά. Χαίρεσαι με τη χαρά τους, αλλά κυρίως ευχαριστιέσαι που τα συναισθήματα δε φύγαν, που υπάρχουν ακόμα, τουλάχιστον για κάποιους ανθρώπους που τα συντηρούν, τα σέβονται και τα αισθάνονται!
Τι κι αν είναι καλοκαίρι, τι κι αν είναι και χειμώνας ή φθινόπωρο ή άνοιξη. Όποια εποχή του χρόνου κι αν δεις αυτούς τους ανθρώπους, θα καταλάβεις ότι έχουν επιτύχει να συμβιώνουν και να ευτυχούν, επειδή είναι αγαπημένοι και αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλον. Ισόβιοι σύντροφοι, όπως ακριβώς και οι κύκνοι. Ζευγαρωμένοι και ταιριασμένοι για μια ζωή! Κάτι που στο ανθρώπινο είδος βλέπουμε σπανίως πια στην καθημερινή μας ζωή ή ίσως στα πιο τρελά μας όνειρα!
Καλοκαιράκι λαμπερό, καλοκαιράκι καυτό κι ανέμελο και λίγο σκανταλιάρικο, θα είναι κι αυτό. Που δεν ταιριάζει μόνο στους ζευγαρωμένους, αλλά και στους ελεύθερους! Αυτή η ζωηρή παρόρμηση και η τρελή μας τάση, τα καλοκαίρια να πλάθουμε κάστρα στην άμμο και μόλις έρχεται το φθινόπωρο να τα "παίρνει" το άγριο κύμα και να τα εξαφανίζει, είναι παντοτινή. Γιατί τα καλοκαίρια, κάτω απ' τον καυτό τον ήλιο και στην άπλα του μεσημεριού, μετά από μια φέτα καρπούζι και λίγες ρόγες σταφύλι, σου "έρχεται" η διάθεση να ξαπλώσεις στο κρεβάτι - που τα μισά του ελατήρια έχουν χαλάσει τόσο πολύ που σου "τρυπούν" την πλάτη- και στο ταβάνι του δωματίου να "εμφανίσεις" τις πιο κρυφές σου σκέψεις.
Σαράντα κύματα της θάλασσας μπορούν μόνο να σε γλιτώσουν από αυτές τις σκέψεις ή από οποιεσδήποτε σκέψεις γενικότερα. "Πέφτεις" μέσα στα γαλαζοπράσινα νερά και όλα ξεχνιούνται, ακόμα κι αυτά που δεν υπήρξαν ποτέ. Που δεν "πέρασαν" από καμία γωνία του μυαλού σου! Που απλά δε συνέβησαν. Αλλά κι αυτά που έγιναν και σε στεναχώρησαν ή σε προβλημάτισαν για λίγο εξαφανίζονται, όσο να περάσουν τα σαράντα κύματα πάνω απ' το κορμί σου, να γλιστρήσουν και να έρθουν άλλα, καινούρια.
Αλλά ακόμα κι αν το κόλπο της γαλάζιας θάλασσας δεν πιάσει, θα πας σ' έναν καλοκαιρινό κινηματογράφο και παρέα με τ' αστέρια, θα δεις την αγαπημένη σου ταινία να αφηγείται ανεκπλήρωτους έρωτες και ανείπωτες αγάπες, κρατώντας μια παγωμένη μπύρα ή ένα έτοιμο κοκτέιλ από το περίπτερο!
Θα φας ένα παγωμένο παγωτό πεπόνι ή σοκολάτα με κομματάκια καραμελωμένου κερασιού και θα αναστηθεί ο ουρανίσκος σου και θα γεμίσει το μυαλό σου με αποχρώσεις κόκκινες, κίτρινες και σοκολατένιες!
Θα κάνεις μια βόλτα ξυπόλητη πάνω στην άμμο και θα βουτήξεις τα ποδαράκια σου μέσα στο αλατισμένο νερό και η ξεκούραση από τα πόδια θα φτάσει μέχρι τα μαλλιά!
Θα ξαπλώσεις το βράδυ κάτω από τ' αστέρια και θα κοιτάς τον απέραντο μαύρο ουρανό ακούγοντας τον ήχο των κυμάτων! Και θα μετράς τ' αστέρια που "πέφτουν" και θα κάνεις ευχές!
Και κάπου εκεί, όταν θα έχεις κάνει όλα αυτά και θα 'ρθει το φθινόπωρο, τα όνειρα που δεν θα 'χουν εκπληρωθεί κι αυτά που είχαν παγώσει, θα πάρουν μορφή σιγά-σιγά για να γίνουν πραγματικότητα!
Σε περίπτωση όμως που αυτό δε συμβεί, θα περιμένεις να έρθει το άλλο καλοκαίρι και η ιστορία να ξεκινήσει από την αρχή...
Να πάρεις φόρα, με γεμάτες μπαταρίες και ενέργεια περισσή, να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα.
Μόνο που θα έχεις χάσει έναν ολόκληρο χρόνο!
Γι' αυτό ας μην αναβάλλουμε, ας μην "παγώνουμε" τις επιθυμίες μας!
Μπορεί να μην έχουμε άπλετο χρόνο για να τα κάνουμε όλα στο τέλος!
Angelika L.