Editorial

Goodbye "old sport"!!!

Μεγάλη θλίψη, μεγάλη απώλεια!  Όχι για μας, το κοινό του!  Περισσότερο για τους δικούς του ανθρώπους πιθανόν!  Δεν πιστεύω ούτε μία λέξη από αυτά που λένε για τους διάσημους αυτού του πλανήτη.  Ότι είναι έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα και Πασαλιμανιώτικα…  Ο ένας είναι καλός, ο άλλος φιλάνθρωπος, ο άλλος κακός και ο τελευταίος μπορεί να είναι και άσχημος!  Για όλους υπάρχει μία φήμη.  Και για τους διάσημους και για εμάς τους ταπεινούς άσημους.  Για μας, αυτή την άποψη τη διαμορφώνει ο "μικρός" μας περίγυρος, για τους ξακουστούς του κόσμου ετούτου, όλος ο ντουνιάς!

Αλλά για αυτόν εδώ τον συγκεκριμένο ηθοποιό και άνθρωπο, όλοι είχαν καλή γνώμη.  Και από τη ζωή και το έργο του αποδείχθηκε ότι είχε μια ποιότητα και ως άνθρωπος, όχι μόνο ως ηθοποιός και άντρας!

Ως άντρας, ένα ελκυστικό, ξανθό αρσενικό, που παράλληλα είχε και μια αγγελική γλυκύτητα και μια φινέτσα αριστοκράτη!  Όλες θα θέλαμε να είναι ο δικός μας Great Gatsby!  Να βγει μέσα από το μυθιστόρημα του Fitzgerald και να μας αγαπήσει τόσο πολύ, που να «κατεβάσει» τ’ αστέρια από τον ουρανό για πάρτη μας!  Να γίνει ο άντρας, που η αγάπη του θα είναι τόσο μεγάλη ώστε να του επιβάλλει να μας περιμένει για μια ζωή!  Όλες συμπάσχαμε με το καρδιοχτύπι της Barbra, όταν ο Hubbell Gardiner στο “The Way We Were” περνούσε από δίπλα της και διασταυρώνονταν τα βλέμματά τους!  Τι έρωτας και τι πάθος μπορεί να δημιουργηθεί όταν αλληλοσυμπληρώνονται δύο διαφορετικοί κόσμοι!  Και τόσοι άλλοι ρόλοι, που τον εξύψωναν στα μάτια του κινηματογραφόφιλου κοινού και τον τοποθετούσαν στις καρδιές των ανθρώπων!

Θα θέλαμε να είμαστε στη θέση των κοριτσιών που αγάπησε, ή ακόμα κι αυτών που παντρεύτηκε, γιατί απ’ ότι φάνηκε και στην πορεία ήταν μονογαμικός και πιστός στους μόλις δύο έγγαμους βίους του!  Παντρεύτηκε για πρώτη φορά το 1958 τη Λόλα βαν Γουάγκενεν και μετά από τέσσερα παιδιά χώρισαν το 1985. Το 2009 παντρεύτηκε για δεύτερη φορά τη Σίμπιλ Ζάγκαρς.  Η επιτυχία του στις γυναίκες ήταν αδιαμφισβήτητη!  Ο ίδιος όμως φάνηκε να είναι ένας κανονικός, απλός άνθρωπος και ασυνήθιστος για τα κοινωνικά δεδομένα της εποχής άντρας!  Η δική μας Μελίνα Μερκούρη, είχε σημειώσει με μια φράση της ποιος θεωρείται πραγματικά αρσενικός: «Οι άντρες οι αρσενικοί δεν είναι πεταλούδες, που πετούν από δω και από κει.  Οι μάγκες οι αρσενικοί, είναι μονογαμικοί, τέλος και το ταμείο κλείνει εδώ.»  Κάτι τέτοιο θα ταίριαζε «γάντι» και στον Robert που το φώναζαν και Bob. 

Τόσες χάρες μαζεμένες σ’ έναν άνθρωπο, πώς να μην γίνει αξιοπρόσεκτος και αγαπητός από πλήθος κόσμου!  Πώς να μην «πέφτουν» οι γυναίκες πάνω του σαν ζαλισμένες μέλισσες!!!  Και εκείνος να θέλει μόνο μία!  Και αυτό, να τον κάνει ακόμα πιο αγαπητό!

Δεν απασχόλησε ποτέ με την προσωπική του ζωή, δεν «ακούστηκε» ούτε ένα σκάνδαλο για το όνομά του.  Σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι.  Ο τέλειος σύζυγος, το τέλειο αρσενικό, ο αρχοντικός gentleman, ο κλασικός, ο κούκλος, ο ταλαντούχος, ο λακωνικός ηθοποιός, που χωρίς εξάρσεις και τυμπανοκρουσίες «κέρδιζε» το κοινό του, το οποίο όταν πρωτοαντίκριζε αυτές τις γαλάζιες θάλασσες χανόταν μέσα τους!

Ο πιο όμορφος ξανθός του σινεμά, γιατί είναι δύσκολο ο άντρας να είναι και ξανθός και αρρενωπός.  Μα όλα του να είναι όπως πρέπει, για να γοητεύει τους ανθρώπους σε όποια ηλικία κι αν έφτανε!

Δύσκολο να ξαναβρεθούν τέτοιοι ηθοποιοί με ρεαλιστική υποκριτική και τέτοιοι άντρες με αυτή την κλάση κομψότητας και ανδρισμού ταυτόχρονα!

Πέθανε στον ύπνο του, στα ογδόντα εννέα του χρόνια.  Θα του «χρωστούσε» ο Θεός φαίνεται, για να "απολαύσει" έναν τέτοιον εύκολο θάνατο!  Ακόμα κι ο Θεός, μάγκα μου!

Στο πρόσωπο του έβλεπες ολοκληρωμένο το American Dream!  Ήταν από φτωχή οικογένεια, ζωηρός και παραβατικός σαν νεαρός, έκανε μικροκλοπές και έπινε. Μπειζμπολίστας αργότερα, δούλεψε σαν σερβιτόρος και εργάτης σε πετρελαιοπηγές.  Η τέχνη όμως τον "τραβούσε" κι έτσι με τα χρήματα που έβγαλε από αυτές τις δουλειές πήγε στη Σχολή Καλών Τεχνών στην Φλωρεντία και επιστρέφοντας στην Αμερική συνέχισε για κάμποσο την μποέμικη ζωή και τη ζωγραφική μέχρι που η τέχνη της υποκριτικής τον κέρδισε, αφού είχε μια φυσικά άνετη έκφραση!

Μεγάλος σταρ στη συνέχεια, φιλελεύθερος και ακτιβιστής, πολιτικοποιημένος και ευαισθητοποιημένος στα θέματα του περιβάλλοντος.  Το 1980 κέρδισε το Όσκαρ σκηνοθεσίας για την ταινία «Συνηθισμένοι Άνθρωποι».  Το 2002 του απονέμεται κι ένα δεύτερο Όσκαρ, για τη συνολική προσφορά του στον κινηματογράφο!

Απλός και φυσικός σαν αέρας, ανεπιτήδευτος και ήσυχος!  Απαλός και ήρεμος, με τη σιγουριά των χαρισμάτων του να προηγούνται από εκείνον και να αφήνουν άφωνο όποιον αντίκριζε αυτή την ομορφιά, που σου έκοβε την ανάσα!  Ο άντρας που του ταίριαζε πιο πολύ απ’ όλους, το ζιβάγκο!  Κομψός και λαμπερός, όπως τα ξανθά του μαλλιά κάτω από τη λάμψη του ήλιου, που μάλλον ήταν ξάδελφος του!

Βελούδινη φωνή που εξέφραζε όσα ήταν αναγκαίο να ειπωθούν!

Χωρίς υπερβολές, χωρίς καθόλου φασαρία!  Όταν υπάρχει περιεχόμενο, τα πολλά λόγια είναι φτώχια.  Δεν χρειάζεται να κάνεις πολλά, όταν ήδη τα έχεις όλα!  

“Everything came too easy for Hubbell Gardiner”!  Και δεν γνωρίζω ακριβώς εάν για τον Robert Redford ήταν όλα τόσο εύκολα, αλλά σίγουρα εξελίχθηκε σ’ ένα προνομιούχο golden boy του Hollywood που ακόμα κι αν δεν τα είχε από την αρχή, κατάφερε να τα κατακτήσει μέχρι το τέλος της ζωής του!

Ένας άγγελος , που τώρα πια είναι στο φυσικό του περιβάλλον!

Αντίο, αγαπημένε! 

Angelika L.