Black Friday αριστερά, Black Friday Deals δεξιά, Black is the night on the mountains, είναι κάποιες από εκείνες τις φράσεις που δεν σε αφήνουν να πάρεις ανάσα από τις προσφορές και τις μεγάλες εκπτώσεις!

Άκου να δεις τί έγινε πάλι....

Το αιώνιο δίλημμα μετά από το "Να ζει κανείς, ή να μην ζει"!

Πάντα ήθελα να πιστεύω ότι ήμουν ένας "άγγελος".  Άγγελος Κυρίου που έχει "πέσει" απ' τον ουρανό και έχει τραυματιστεί λίγο στα πόδια.  Απλά ξεσκονίστηκα ελαφρώς, γιατί με το πέσιμο κόλλησε στον λευκό μου μανδύα λίγη από την σκόνη της ασφάλτου!  Στάθηκα ξανά στα πόδια μου και φτερουγίζοντας για λίγο τα μεγάλα, πουπουλένια μου φτερά, επανήλθα στις εργοστασιακές μου ρυθμίσεις!  

Κάπου το βρήκα κι αυτό!  Εκεί καθόταν και με περίμενε! 

Εκεί που περπατούσα, μέρα μεσημέρι, στα στενά και τα φαρδιά δρομάκια της Καλλιθέας, βρήκα γραμμένο με χοντρό, μαύρο μαρκαδόρο την παρακάτω φράση...

Όταν όλα "είναι ατμός" και συννεφιασμένα σαν βουρκωμένος ουρανός, κάποιες φορές, υπάρχουν άνθρωποι που σε "κοιτούν" προσεκτικά.  Κρυμμένοι πίσω από τις γρίλιες, παρακολουθώντας την κάθε σου κίνηση!  Είναι σε ετοιμότητα για να σε πιάσουν την ώρα που θα "πέφτεις"!  Και παραμένουν εκεί ώστε να σε φροντίσουν λίγο μετά την πτώση σου!  Μπορεί μέχρι εκείνη τη στιγμή να ήσασταν μαζί μόνο σε χαρές και πανηγύρια!  Να μην έτυχε να "χρειαστούν"!

Καλημέρα σε όλους!!!  Σηκώθηκα σήμερα πρωί-πρωί με τη διάθεση να φτιάξω παγωτό μαστίχα.  Κανονικά, το "πήγαινα" για καϊμάκι αλλά σκέφτηκα - για να το κάνω με τον εύκολο τρόπο - να βάλω μια κρέμα με γεύση μαστίχα.  Είχα διαβάσει και για τον κανονικό τρόπο, αλλά κυνηγούσα τη σίγουρη επιτυχία!

Όλα ξεκινούν από την μουσική!  Όλες μου οι σκέψεις και όλες οι επιθυμίες έρχονται στο μυαλό μου και καταχτυπάνε αλύπητα την καρδιά μου, μετά από την ακρόαση ενός μουσικού κομματιού.  Είτε κλασικής μουσικής, είτε ελαφράς μουσικής, είτε ποπ, ή ροκ ή ακόμα και μετά από τον ήχο του τριγμού μιας πόρτας!  Τα γράμματα "φεύγουν" μέσα απ' τα δάχτυλά μου, γλιστράνε στο πληκτρολόγιο και γίνονται λόγια, κάτω από τους ήχους της μουσικής!  Χωρίς αυτή δεν σκέφτομαι, χωρίς αυτή δεν γίνονται τα συναισθήματα λέξεις, όνειρα και πράξεις!

Χθες, αργά το απόγευμα είπα να φτιάξω κάτι κούτες με παλιά πράγματα, για να τις βάλω στην αποθήκη, ώστε εδώ σ' αυτό το μικρό, σπιρτόκουτο που έχουμε για σπίτι να μπορούμε να κινηθούμε λίγο πιο άνετα και όχι στρυμωγμένα, όπως κάνουμε τα τελευταία χρόνια.  

Καλά, από την ώρα που έχω γυρίσει από τις διακοπές - ο Θεός να τις κάνει διακοπές -, έχω πάθει των παθών μου τον τάραχο!  Και τί δεν με έχει βρει....

Ένα πρωινό - απ' όλ' αυτά τα καλοκαιρινά - ξύπνησα λίγο πιο νωρίς από οποιοδήποτε άλλο.  Κι ενώ άνοιγα τις μπαλκονόπορτες ώστε να μπει μέσα στο σπίτι ο φρέσκος, λουλουδιαστός αέρας της εξοχής, συνάντησα αυτή την εικόνα!  Δεν περιγράφεται με λόγια!  Όποιες λέξεις να χρησιμοποιηθούν, όσες παρομοιώσεις κι αν ειπωθούν, όποιος ποιητής προσπαθήσει να εξυμνήσει τα χρώματα και τα σχήματα που βλέπουν τα μάτια του, δεν θα μπορέσει ποτέ να περιγράψει με ακρίβεια αυτά που νιώθει η ψυχή, όταν βλέπει αυτές τις εικόνες!