Δεν θα πω ψέματα.  Μ' αυτόν τον παλιόκαιρο, που να πας!  Στα μοναδικά μέρη που μπορείς να πας, είναι αυτά που θα σε .... αναγκάσουν!

Αυτή η οδός παλαιότερα ήταν κανονικός, κεντρικός δρόμος απ' όπου κατηφόριζαν τα αυτοκίνητα από την Νεάπολη στον Πειραιά.  Εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια, εάν θυμάμαι καλά, έχει πεζοδρομηθεί.  Μεγάλους αγώνες "έδωσαν" τότε οι καταστηματάρχες ώστε κάτι τέτοιο να μην πραγματοποιηθεί, αφού το έργο αυτό θα σήμαινε τον "θάνατο" της αγοράς!  

Είναι στο κέντρο της Καλλιθέας και είναι το καφέ-ζαχαροπλαστείο μέσα στο πολυκατάστημα του Hondos Center, στον όγδοο όροφο.

Μια φορά κι έναν καιρό, τα πολύ-πολύ παλιά χρόνια υπήρχε ένα εργοστάσιο.  Όχι σοκολάτας φυσικά!  Εάν ήταν από αυτά, πιθανόν να συνέχιζε να υπάρχει μέχρι και σήμερα.  

Καλά μην φανταστείτε καμιά τρελή βόλτα.  Είναι απλά ένας περίπατος που κάνω συχνά τώρα τελευταία τα βραδάκια, που είναι ακόμη καλός ο καιρός για να "ξεδώσω" από την ρουτίνα του σπιτιού και των οικοκυρικών.

Η αλήθεια είναι ότι αυτή η βόλτα, έγινε τυχαία.  Ήταν τυχαίο λοιπόν, αλλά ωραίο!  Εκεί που καθόμασταν στο προαύλιο ενός σχολείου στην Καλλιθέα, είπαμε να "τρέξουμε" κι εμείς λίγο, να πάμε στην κεντρική λεωφόρο της Καλλιθέας για να δούμε τους αθλητές και μη, να τρέχουν.

Εκτός από τις καφετέριες του νησιού, ήθελα πάντα να γυρίσω και τις εκκλησίες της.  Όχι ότι έχω φθάσει σε αυτή την ηλικία, που πλέον δεν μπορείς να κάνεις και πολλές αμαρτίες κι έτσι στρέφεσαι στον Θεό και στη σωτηρία της ψυχής που είναι πολύ μεγάλο πράγμα, αλλά και μόνο ιστορικά τα κτίρια των εκκλησιών και ακόμα περισσότερο σε έναν τόσο παλιό τόπο, είναι αξιοθαύμαστα και περίτεχνα κτισμένα, με μεγάλο καλλιτεχνικό και δομικό ενδιαφέρον!

Ευτυχώς για εκείνη τη βραδιά, είχα ενημερωθεί εγκαίρως.  Και ήταν κάτι το οποίο ήθελα οπωσδήποτε να παρακολουθήσω.  Μια διοργάνωση που παρουσιάστηκε στο Ξέφωτο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, το οποίο από τότε που ανεγέρθηκε στη γειτονιά, μόνο ευχάριστες εκπλήξεις και ωραία δρώμενα έχει να μας προσφέρει.  Είχα παρακολουθήσει και μια άλλη κλασική ορχήστρα στο ξέφωτο πριν από πολλά πολλά χρόνια.  Απλά το τελευταίο διάστημα, επιστρέφω στην Αττική αρκετά αργά μέσα στον Σεπτέμβρη και "χάνω" αρκετές από τις εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται εκεί. 

Tragic!  Τί να πω!  Δεν το ήξερα το μαγαζί, είχα περάσει επανειλημμένως βέβαια από μπροστά, αλλά δεν είχε τύχει να κάτσω και να εξυπηρετηθώ από τον Flash Gordon!  Ήταν από τις μέρες που είχα κάνει τις πρωινές μου δουλειές στην Αίγινα και όλως τυχαίως, δεν έμενε και πολύς χρόνος για καθισιό!

Μετά από τόσον καιρό και με τις υποχρεώσεις, δεν πρόλαβα τελικά να "γυρίσω" όλες τις καφετέριες του νησιού, αλλά αυτό είναι κάτι που μπορεί να γίνει και του χρόνου, αφού είμαι σχεδόν σίγουρη ότι όταν θα έρθει αυτή η στιγμή θα έχω την κατάλληλη παρέα για να εξερευνήσουμε όλο το νησί και θα έχουμε καλύτερες λήψεις και περισσότερες επιλογές στη διάθεσή σας!

Άλλη μια μέρα στην Αίγινα - από τις τελευταίες -, αφού τα "ψωμιά μας τελειώνουν" και οι διακοπές κοντεύουν να "ξεκληριστούν" όπως ολόκληροι λαοί μετά από επιδημία!

Εψές, στο λιμάνι της Αγίας Μαρίνας στην Αίγινα, είχε προγραμματιστεί συναυλία με τραγούδια από τον ελληνικό κινηματογράφο.