Μετά από πολύ ψάξιμο στο διαδίκτυο και σε φυσικά καταστήματα, κάποια στιγμή, βρήκα ένα στυλό που έψαχνα στη Νέα Σμύρνη. Σε κάποιο, απομακρυσμένο από την κεντρική αγορά της πόλης, παλιό και καλό βιβλιοπωλείο-χαρτοπωλείο της περιοχής, που δε βρισκόταν μέσα στα "φώτα" της πολυκοσμίας, τελικά βρήκα αυτό που έψαχνα!
Αφού συνεννοήθηκα τηλεφωνικά κι έκανα την κράτηση του αντικειμένου, την επόμενη μέρα το πρωί, γρήγορα-γρήγορα ξεκίνησα τη "χρυσή" διαδρομή που θα έφερνε στα χέρια μου το πολυπόθητο αντικείμενο, που έψαχνα καιρό!
Όταν έφτασα στον προορισμό μου, αγόρασα αυτό που ήθελα και πέρασα στο απέναντι ρεύμα για να πάρω τον δρόμο της επιστροφής για το σπίτι.
Ήμουν στη κεντρική οδό Ελευθερίου Βενιζέλου στη Νέα Σμύρνη. Στάθηκα στη στάση Μυκάλης και περίμενα να περάσει το λεωφορείο.
Αυτό όμως που διαπίστωσα ήταν ότι η στάση βρισκόταν μέσα σε ένα πολύ ωραίο πλατειάκι, ήσυχο και σκιερό, με πολύ ωραία χωροθέτηση των φυτών και των δέντρων.
Ήταν μια μακρόστενη πλατεία, όχι τόσο μεγάλη και ίσα ίσα για να κάτσεις λίγο κάτω από τη σκιά να ξεκουραστείς, μιας και είχε πολλά παγκάκια. Στην ουσία ήταν δίπλα στον κεντρικότερο δρόμο της Νέας Σμύρνης και όμως ήταν τόσο ήσυχα. Έχει αρκετά δέντρα και φυτά, ώστε να μην σε "χτυπάει" ανελέητα ο ήλιος στο δόξα πατρί και να μπορείς να κάθεσαι άνετα στα παγκάκια. Αυτό το συγκεκριμένο μέρος είναι κάτι μεταξύ πλατείας και νησίδας. Αυτό από μόνο του δημιουργεί μια απομόνωση και ερημιά που σου επιτρέπει να καθίσεις εκεί για να διαβάσεις ένα βιβλίο. Και ας είναι μέσα στον κεντρικό δρόμο. Προσωπικά, δεν κατάλαβα καθόλου φασαρία, το χρονικό διάστημα που παρέμεινα εκεί.
Αυτό το πλατειάκι δεν έχει όνομα. Αλλά απ' ότι κοίταξα για πληροφορίες δεν έχει και κάποια ιστορία. Πιθανόν την ιστορία της την ξέρουν οι περίοικοι και οι γειτονικοί της άνθρωποι. Ίσως, εάν συναντούσα κάποιον που μένει εκεί κοντά να μπορούσε να μου πει πως ήταν πριν γίνει τόσο όμορφη!
Αλλά και αυτή η μικρή γατούλα που συνάντησα και καθόταν αναπαυτικά στο γρασίδι, εάν είχε μιλιά, να μπορούσε να μου πει τις δικές της ιστορίες και περιπέτειες που έλαβαν χώρα σε τούτη την πλατεία.
Τώρα το καλοκαίρι, που ο κόσμος λόγω της ζέστης ψάχνει μια όαση να σταθεί και μια δροσερή γωνιά για να βγει μια βόλτα, αυτό το σημείο είναι ό,τι πρέπει, γιατί θα είναι ήσυχο. Είναι ό,τι πρέπει γιατί λίγο πιο πάνω έχει και μια παιδική χαρά. Είναι ό,τι πρέπει γιατί είναι δίπλα στη στάση του λεωφορείου και μπορείς από εκεί να πας οπουδήποτε. Άσε που απέναντι είναι και η στάση του τραμ.
Ένα ζεστό βραδάκι λοιπόν, μπορείς να πας εκεί με δυο-τρεις φίλους κι ένα ραδιάκι, να κάτσετε στο μαλακό γρασίδι σαν γατουλίνια, να γελάσετε και να πείτε ιστορίες απ' τα παλιά και να νιώσετε για λίγο ξανά παιδιά!
Ή ίσως φοιτητές που τώρα ξεκινούν τη ζωή τους φλερτάροντας με δυο μπύρες και μερικά στριφτά τσιγάρα!
Ωραία θα πάει κι αυτό!!!
Μην φοβάστε!!!
Μια δοκιμή... θα σας πείσει!!!
Add comment
Comments