Καλημέρα οοοοοοοοοοόλη μέρα!!!! Έφτασε η στιγμή, όπως για πολλούς έτσι και για εμένα, να απολαύσω τις καλοκαιρινές μου διακοπές.
Κι ενώ αρχίζεις με περίσσια χαρά να ετοιμάζεις τις βαλιτσούλες σου, να βάζεις μέσα τα μπανιερά σου, τις πετσέτες σου -που είναι από την προίκα που σου είχε αγοράσει η μανούλα σου σιγά σιγά-, τα αντηλιακά σου που τα βάζεις στη μούρη και τσιτώνει και λάμπει και γίνεται αόρατη, τα καλοκαιρινά μακό μπλουζάκια που αγόρασες τα τρία δέκα ευρώ κι ένα ψάθινο καπέλο αντίκα από το Μοναστηράκι, ξεκινάς να πας στο νησί, η μάνα σου, εγώ κι εσύ!
Αφού έχεις ξεκινήσει το ταξίδι, θυμάσαι τι ξέχασες ένα ένα. Ξέχασες τη λακ για τα μαλλιά, να μη φριζάρουν από την υγρασία του νησιού. Ξέχασες το μικρό πορτοφολάκι με τα φυλαχτά για να μη σε ματιάζουν, τόσο όμορφη που θα γίνεις μετά από κούρα λίγων ημερών. Ξέχασες το ασημένιο κρεμαστό που προόριζες για τάμα στον Άγιο Σπυρίδωνα τον θαυματουργό. Και τί δεν ξέχασες με λίγα λόγια!!!
Το πλοίο είχε σαλπάρει όμως κι όποιο λάθος αναγνωρίστηκε μετά το "κόψιμο" του εισιτηρίου και την επιβίβαση στο καράβι, δεν γίνεται δεκτό!
Κι αρχίζει η μάνα σου να λέει σπαρακτικά ότι σε μάτιασε η Κούλα η γεροντοκόρη που βγήκε στο μπαλκόνι πρωί πρωί να δει για που το βάλατε. Ότι σε γρουσούζεψε η Μάρω η κοντή του μπακάλη, που της χρωστούσες δύο σπιρτόκουτα κι ένα πακέτο καρβουνάκια για το θυμιατό, από το προηγούμενο ψυχοσάββατο. Ότι δεν άκουγες όταν σου έλεγε να γράψεις όλες τις εκκρεμότητές σου σ' ένα χαρτάκι, για να μην ξεχάσεις τίποτα. Επίσης σου είπε ότι τον σκύλο πρέπει να τον πας στη φίλη σου από την προηγούμενη για να ξεκινήσεις με ηρεμία της ημέρα της αναχώρησης. Ότι, ότι, ότι κι άλλα χίλια δύο ότι ακόμα, τα οποία πού τα σκέφτηκε, ούτε που ξέρεις. Τέτοια σύνθεση γεγονότων για να κάνει ένα μυαλό πρέπει τουλάχιστον να έχει "καταπιεί" τον ήλιο για πηγή ενέργειας και να δουλεύει μόνο του για αιώνες!
Είπες ότι, μπόρα είναι θα περάσει. Διακοπές έχουμε, πού θα πάει, θα ηρεμήσουν τα πράγματα.
Κι έφτασες στο ξενοδοχείο. Δεν δούλευε το τηλέφωνο του ντους, "έτρεχε" το καζανάκι, είχαν σκουριάσει οι βρύσες και δεν άνοιγαν καλά, το μπαλκόνι ήταν μικρό και συναντούσες κάθε πρωί τον γείτονα με το σώβρακο, το κρεβάτι ήταν σκληρό, το air condition έβγαζε μυρωδιά από τηγανιτές πατάτες και κιοφτεδάκια, η πόρτα ήταν από τσιγαρόχαρτο κι άκουγες μέχρι και το μυρμήγκι να περπατάει! Και λες από μέσα σου: "Και τί πειράζει, λίγες μέρες θα περάσω εδώ, δεν θα το αγοράσω κιόλας!"
Αφήνεις τα πράγματα σου όπως όπως και ξεκινάς για το φαρμακείο να πάρεις μερικά ζευγάρια ωτοασπίδες, από τις καλές μπας και κλείσεις κανά μάτι το βράδυ! Παίρνεις και μερικά αντικουνουπικά γιατί ακούς ότι έφτασε στην Ελλάδα και το κουνούπι τίγρης. Περιμένεις να δεις το κουνούπι μπροστά σου, ντυμένο με τιγρέ αμφίεση και μεγάλα κοφτερά δόντια! Ευτυχώς κάτι τέτοιο τελικά δεν συνέβη!
Αφού τσακώνεσαι με την μισή "ουρά" που περιμένει στο φαρμακείο μεσ' τη ζέστη, επιστρέφεις στο δωμάτιο όπου βάζεις γρήγορα γρήγορα το μαγιό σου για να πας για μπάνιο.
Και ξεκινάει η περιπέτεια. Φτάνεις στην παραλία, δεν υπάρχει σκιά για να ξαποστάσεις, οι μισές ξαπλώστρες είναι reserved και οι άλλες μισές ακριβές! Περπατάς αρκετά κι όπου σε βγάλει η άκρη, μέχρι να βρεις ένα σημείο λιγάκι σκιερό και να απλώσεις την πετσετούλα σου. Όπου δίπλα έχουν απλώσει τις δικές τους ολόκληρο ένα άλλο σόι με όλα τα κομφόρ: μπρατσάκια, βαρκούλες, κουβαδάκια, φέτα με ψωμί, σάντουιτς, καραμέλες, ψυγειάκι με μπύρες για να κάτσουν πιθανόν όλη τη μέρα και οι φωνές να ξεπερνούν των πραματευτάδων στα πανηγύρια!
Τέτοια ομορφιά! Η μάνα σου επικριτική για όλες τις επιλογές σου, για όλες τις λέξεις που έχεις αρθρώσει από τη βρεφική σου ηλικία μέχρι τώρα, για όλα όσα έχεις κάνει για το παιδί σου που είναι κι αυτά λάθος και τίποτα σωστό, γιατί εμείς οι καινούριες μανάδες δεν ξέρουμε τίποτα και τα ξέρουν όλα και μόνον οι παλιές!
Κι εσύ με τα μαλλιά όρθια να προσπαθείς να επιβιώσεις ακόμα και στις καλοκαιρινές σου διακοπές! Δικαιολογείς τα πάντα! Το κλίμα που είναι ζεστό, τη μάνα σου που είναι ξερόλας και ξέρει μόνο να κρίνει κι όχι να βοηθάει, το ξενοδοχείο που είναι ετοιμόρροπο, την παραλία που έχει πολύ κόσμο κι όλα αυτά που κάνουν τη βαρετή σου ζωή ενδιαφέρουσα και περιπετειώδη.
Κι αναρωτιέσαι μερικές φορές, ποια θα ήταν η τύχη σου εάν δεν υπήρχαν αυτές οι ριμάδες οι διακοπές! Κι αναρωτιέσαι πώς θα ξεκουραζόσουν και πως θα γέμιζες τις μπαταρίες σου, για να συνεχίσεις τον δύσκολο χειμώνα!!! Κι αναρωτιέσαι, χρόνια τώρα, μήπως θα έπρεπε να "αφήσεις" την ευρύτερη οικογένειά σου να πάρει το δρόμο της κι εσύ τον δικό σου για να είσαστε όλοι ήσυχοι κι ευτυχισμένοι.
Και τελικά διακοπές δε γίνονται και ξεκούραση δεν υπάρχει. Γιατί όσο υπάρχουν άνθρωποι και καταστάσεις που σε βαραίνουν και σε "φορτώνουν" ακόμα πιο πολύ από τις δικές σου ευθύνες, δεν θα υπάρχει ούτε ηρεμία ούτε γαλήνη στη ζωή σου.
Και καταλαβαίνεις ότι αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι, δεν είναι οι διακοπές αλλά να σταματήσουν να παρεμβαίνουν άνθρωποι με καταλυτικό τρόπο και να κρίνουν τη δική σου ζωή και τις δικές σου επιλογές!!!
Αλλά σε σταματάει το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι η οικογένειά σου, τους αγαπάς και πού να τους αφήσεις!
Και συμβιβάζεσαι με την κατάσταση και συνεχίζεις έτσι και αρκείσαι σε μια μοναχική βόλτα που μπορείς να πας, έστω για λίγο! Να δεις λίγο τη θάλασσα, λίγο μια στολισμένη πόρτα, λίγο ένα πλοίο που περνάει μέσα απ' το ηλιοβασίλεμα!!!
Κι εκεί, πάλι για λίγο, συναντιέσαι με την ομορφιά και την ησυχία!
Και κάπως έτσι, περνούν τα χρόνια!
Add comment
Comments