Stone Ships Setting Sail!

Αρχίζοντας από το πιο μικρό και κοντό βηματάκι, θα απλώσει διστακτικά τα πέλματα για να τα προχωρήσει μέχρι εκεί που νιώθει ασφάλεια και σιγουριά.  Σιγά-σιγά, θα κατακτήσει κι από κάθε φορά και κάτι καινούριο!  Το νέο θα είναι μια ενθουσιώδης αρχή με μια συνέχεια - που θα μοιάζει μεν αβέβαιη - αλλά θα εξελιχθεί σε ένα κυνήγι θησαυρού.   Που όταν ανοίξεις τη σφαλισμένη και σκουριασμένη από τα χρόνια κλειδαριά, θα συναντήσεις ένα σύννεφο καπνού που θα πρέπει με κάποιον τρόπο να ξεδιαλύνεις.

Τα λίθινα καράβια ήταν αραγμένα μέσα στα πέτρινα χρόνια της μοναξιάς και δεν τολμούσαν να ξεμυτήσουν στον κόσμο που τα περιέβαλλε.  Φόβος και ντροπή για τα λάθη!  Τα προηγούμενα και τα μελλοντικά!  Φεύγουν τα καράβια και γλιστράνε πάνω στα νερά, σαν τον Χριστό που περπάτησε στην επιφάνεια της θάλασσας.  Αναρωτιέσαι πώς το βάρος των συναρμολογημένων σιδερικών ενός πλοίου μπορεί να επιπλεύσει πάνω στο νερό!  Βλέπεις το όνειρο μπροστά στα μάτια σου να πραγματοποιείται!  Και λες ότι όλα τελικά μπορεί να είναι δυνατά!  Ακόμα και οι οπτασίες!

Ο σημερινός τρόπος ζωής μπορεί να ωθήσει κάποιον να μείνει μόνος.  Αυτός ο μόνος, παρ' όλο που αποζητά την ανθρώπινη ζεστασιά και τη συντροφικότητα, καταλήγει να απομονώνεται στα λιγοστά τετραγωνικά μέτρα του σπιτιού του!  Να σκέφτεται και να φαντάζεται τη ζωή των άλλων ανθρώπων, αλλά να μην θέλει να την εφαρμόσει στον εαυτό του!  Και όταν το "πέτρινο καράβι" συμφιλιωθεί με τη ζωή και τους ανθρώπους, υπάρχει περίπτωση να ξανανιώσει ψήγματα ευτυχίας!  Ανασύροντας πρώτα-πρώτα τα σκονισμένα έπιπλα από κάθε έρημο σημείο του σπιτιού του, ξαναβρίσκει τη θέληση να "ανακαινίσει" τους χώρους ώστε να είναι έτοιμοι να υποδεχθούν καινούριες παρουσίες!   Παίρνει τηλέφωνο τον "κλειδαρά", γιατί το πιθανότερο είναι ότι έχασε ακόμα και τα κλειδιά αυτού σπιτιού!  Κι αν τα "αντικλείδια" του μάστορα ταιριάξουν και γίνει η δουλειά, τότε ο δρόμος "ανοίγει" προς μια καινούρια κατεύθυνση.  Οι διακλαδώσεις πολλές και πλεγμένες κοτσίδα στο νεαρό κεφαλάκι ενός μελαχρινού κοριτσιού!

Μπορείς να διαλέξεις τη θάλασσα.  Να πάρεις και μια βάρκα με κουπιά, για να μάθεις να φέρνεις σε λογαριασμό τα κύματα!  Μπορείς να γίνεις ο άνθρωπος μέσα στη βάρκα μαζί με άλλους ανθρώπους ή μπορείς να μείνεις ο βράχος που ξεκόλλησε μετά απ' τον σεισμό και κολυμπάει μοναχός του μέσα στ' αρμυρά νερά!  Κι όπου πάει!  Να κάνεις το βολταράκι σου, να αντιμετωπίσεις τις καταιγίδες με την ίδια ευκολία που απολαμβάνεις τις μπουνάτσες!  Να ψαρέψεις με τα χέρια σαν πρωτόγονος, να κολυμπήσεις στα δροσερά νερά ελεύθερος και απαλλαγμένος από σκοτούρες, ή ακόμα να επισκεφθείς βαθιά πελάγη ή ήσυχα λιμάνια! 

 Όλα μπορείς να τα κάνεις απ' τη στιγμή που αποφάσισες να συνεχίσεις το ταξίδι, που άφησες στη μέση!

Το θέμα είναι να γίνει η αρχή!

Τα νέα ξεκινήματα δυσκολεύουν πολλούς ανθρώπους!  Είναι η ανασφάλεια της αποτυχίας και η αναταραχή της αμφιβολίας που δε σε αφήνει να προχωρήσεις.  Και παραμένεις στα ίδια βαρετά, καθημερινά δεδομένα!  

Έρχεται όμως η ώρα που το μονοπάτι της μοναξιάς δεν αντέχεται!  Τότε θα δεις ότι το να λύσεις κάβο και να τσουλήσεις για απόπλου είναι τελικά πιο εύκολο, ακόμα κι αν ήσουν ακλόνητος σαν πέτρα!  Οι βράχοι αποδεικνύονται σκληροί και ανέπαφοι στον χρόνο μέχρι τη στιγμή που τους "λιώνει", κάθε μέρα κι από λίγο, η θάλασσα και το αλάτι!

Θα ήθελα τη στιγμή που θα ξεκινήσεις το ταξίδι, να μου το πεις.  Θα καθίσω αναπαυτικά πάνω στην άμμο, μπροστά στο λιμάνι.  Όταν περάσεις θα σου κουνήσω το μαντήλι, να σταματήσεις για να με πάρεις μαζί σου! 

Να με κάνεις μια βόλτα με το πλοίο κι αν η παρουσία μου φανεί χρήσιμη, να με κρατήσεις. 

Αν όχι, καλύτερα να με αποβιβάσεις άμεσα σαν λαθρεπιβάτη, στο επόμενο λιμάνι!  Να συνεχίσεις εσύ το ταξίδι ήρεμα και να ξαναμπώ σε κατάσταση αναμονής για το επόμενο πλοίο! 

Που δεν θα είναι ούτε πέτρινο, ούτε σιδερένιο!

Be the ship, be the stone setting sail λοιπόν και κάπου θα συναντηθούμε, ίσως τυχαία!