Δίπλα στο λιμάνι του Πειραιά. Πολύ ωραία πλατεία αυτή. Μεγάλη και όμορφη, όπου πάντα υπάρχει μια γωνιά να κάτσεις μόνος σου. Μέσα στην πλατεία υπάρχει ένα δέντρο που πάνω στον κορμό του είναι σφηνωμένη μια λαμαρίνα από πλοίο που ανατινάχτηκε κατά το βομβαρδισμό του Πειραιά το 1941 από τους Γερμανούς.
Δίπλα στο δέντρο υπήρχε μια μαρμάρινη πλάκα που έγραφε: "Το σφηνωμένο κομμάτι λαμαρίνας στο δέντρο αυτό είναι τμήμα του πλοίου Clan Fraiser που εξερράγη το βράδυ της 6ης προς 7 Απριλίου 1941 κατά τον βομβαρδισμό της πόλης του Πειραιά από τα γερμανικά "στούκας". Σήμερα υπάρχει η βάση αλλά απουσιάζει το ίδιο το σίδερο, καθώς το δένδρο κάποια στιγμή ολοκλήρωσε τον κύκλο της ζωής του και έπεσε. Tο σίδερο από την έκρηξη του Κλάν Φράιζερ βρίσκεται εντός προθήκης στη Δημοτική Πινακοθήκη του Πειραιά ( παλαιό ταχυδρομείο ).
Ο Τιτάνειος κήπος ξεκίνησε να δημιουργείται το 1854, όταν οι Άγγλοι και οι Γάλλοι κατέλαβαν τον Πειραιά υπό τη διοίκηση του Γάλλου ναυάρχου Τινάν. Διαμόρφωσαν αυθαίρετα το χώρο σε κήπο, φυτεύοντας πεύκα και περικλείοντας αυτόν με ξύλινα κιγκλιδώματα. Παράλληλα, κατασκεύασαν στο κέντρο του μια εξέδρα, όπου καθημερινά έπαιζαν διάφορες φιλαρμονικές ορχήστρες.
Για πολλά χρόνια αυτός ο Κήπος έγινε το βασικό σημείο συνάντησης και περιπάτου όλων των πειραιωτών.
Ο Δήμαρχος Θεόδωρος Ρετσίνας από το 1887 και μετά, ανάμεσα στα πεύκα φύτεψε διάφορα είδη καλλωπιστικών φυτών και έτσι ο αποκαλούμενος μέχρι τότε «κήπος» έγινε πραγματικότητα. Τα ξύλινα κιγκλιδώματα αντικαταστάθηκαν με καινούργια σιδερένια. Την εποχή εκείνη δόθηκε άδεια για την ανέγερση δύο περιπτέρων στις δύο αντίθετες άκρες του κήπου. Το ένα περίπτερο ανεγέρθηκε προς τη πλευρά της οδού Σωτήρος Διός και ήταν καφενείο, ενώ το άλλο προς την πλευρά της Βασιλέως Γεωργίου Α’ και ήταν ζυθοπωλείο.
Στη συνέχεια δύο γνωστοί επιχειρηματίες της εποχής οι Νικόλαος Κόκκορης ιδιοκτήτης ξενοδοχείου στην Κηφισιά και ο Πειραιώτης Κωνσταντίνος Αυδής, έδωσαν νέα πνοή στον Κήπο με συνεχείς εκδηλώσεις, με μουσικές, τραγούδια και πυροτεχνήματα και επανάφεραν τη χαμένη αίγλη στον Τινάνειο Κήπο. Τότε ήταν που φτιάχτηκαν και οι ταραντέλες κι οι Πειραιώτες έμαθαν να συχνάζουν τα βράδια εκεί. Και καθώς η κίνηση του Θεόδωρου Ρετσίνα να ενοικιάζει τον κήπο σε επιχειρηματίες απέδωσε, έγινε παράδοση ο Τινάνειος Κήπος, άλλοτε ολόκληρος, άλλοτε τμήμα του, να νοικιάζεται σε διάφορους «επιχειρηματίες».
Με τα χρόνια όμως η κατάσταση με τον Τινάνειο άρχισε να ξεφεύγει, καθώς οι επιχειρηματίες αναλάμβαναν από ότι φαίνεται, όλη την διαχείριση του κήπου, στο όνομα της ανάπτυξης της επιχείρησής τους. Και ο κήπος σταδιακά άρχισε να χάνει τη δημοτικότητά του αλλά και τη κοινή χρήση του. Κάποια στιγμή επί Δημαρχίας Δημοσθένη Ομηρίδη Σκυλίτση (1907-1914) κάποιος ενοικιαστής, ο Π. Λάμπρου, έκοψε πολλά από τα πεύκα του Τινάνειου για να στήσει εξέδρα για παράσταση Καραγκιόζη. Εκείνη την εποχή οι Πειραιώτες έμπαιναν στον κήπο, μόνο εάν είχαν καταβάλλει εισιτήριο εισόδου!
Από το 1914, τα πάντα εντός του Τινάνειου Κήπου κατεδαφίστηκαν, εκτός μιας ταραντέλας που έμεινε να απεικονίζεται σε πάρα πολλές καρτ-ποστάλ εποχής, δίπλα στον Άγιο Σπυρίδωνα.
Δυστυχώς από τον Π. Λάμπρου και μετά, τα πολλά πεύκα είχαν εξαφανιστεί και ο κήπος «αραίωσε». Λίγο πριν τον πόλεμο του 1940 ο Μιχάλης Μανούσκος καλλώπισε τον κήπο με ολλανδικά άνθη τα οποία όμως ούτε σκιά δεν προσέφεραν από την έλλειψη των δένδρων. Αυτή περίπου είναι η ιστορία του Τινάνειου κήπου μέχρι το 1940.
Τώρα είναι μια πολύ μεγάλη πλατεία, όπου μπορείς να κάτσεις και κάτω από ένα δέντρο να κάνεις πικ νικ, επειδή δεν είναι πολυσύχναστη. Είναι στο κέντρο του Πειραιά, δίπλα στο λιμάνι όπως είπαμε, αλλά είναι αρκετά ήσυχη. Με πολλά μονοπάτια να περπατήσεις και δίπλα σε δύο εκκλησίες.
Είναι από τα μέρη που δεν σκεφτόμαστε συχνά για μια χαλαρή βόλτα γιατί είναι μέσα στο κέντρο.
Κακώς όμως, γιατί θα είναι μια υπέροχη βόλτα!
Add comment
Comments