Και προχωρήσαμε και πήγαμε λίγο πιο κει. Όχι μακριά, λίγη απόσταση διανύσαμε από τον Πειραιά. Πήγαμε στην Αίγινα και συγκεκριμένα στη Σουβάλα.
Το όνομα Σουβάλα είναι πιθανότερα ονομασία σλάβικης προέλευσης και συναντάται συχνά στον ελλαδικό χώρο.
Στο δρόμο από το λιμάνι της Αίγινας πηγαίνοντας προς τη Σουβάλα μπορεί κανείς να σταματήσει να θαυμάσει το Μουσείο του Χρήστου Καπράλου, το σπίτι του Καζαντζάκη και τόσα ακόμα σπάνια αξιοθέατα.
Η Σουβάλα ήταν κάποτε το κεντρικό λιμάνι του νησιού. Τότε που η πόλη της Αίγινας μεταφέρθηκε για μεγαλύτερη ασφάλεια από τους πειρατές, μέσα στα τείχη της Παλιαχώρας.
Ήσυχο μέρος, χωρίς κοσμοπολίτικα στέκια, η Σουβάλα προσφέρει αυτό το κάτι διαφορετικό. Ησυχαστήριο για κάποιους, αφετηρία για πεζοπορίες για άλλους, πάντα ένα απλό μέρος να πας και να περάσεις γαλήνια τις διακοπές χωρίς περιττά νταβαντούρια που δεν τα γλιτώνεις μέσα στη πόλη της Αίγινας.
Και η αλήθεια είναι ότι λόγω του σημείου στο οποίο βρίσκεται, είναι κοντά σε κάποια από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του νησιού.
Ο Ναός της Αφαίας η μεσαιωνική Παλιαχώρα και ο Άγιος Νεκτάριος είναι πολύ κοντά για σύντομες εξορμήσεις. Κι όταν το απόγευμα επιστρέψεις, ολοκληρώνεις με μία βόλτα στην παραλία της Σουβάλας χαζεύοντας τα φωτάκια της Αττικής απέναντι.
Και τίποτα από όλα τα παραπάνω να μην κάνεις όμως, τα μάτια σου θα γεμίσουν από μπλε και γαλάζιο, θα ακούσεις τον ήχο της θάλασσας και τις φωνές των γλάρων. Εάν είσαι τυχερός θα δεις και δελφινάκια στην πορεία σου προς το νησί.
Το σημαντικότερο είναι όμως ότι θα νιώσεις να γίνεσαι ένα με τη φύση και να ηρεμεί ο νους σου. Αυτός ο πολυζαλισμένος από τη βουή και τους ρυθμούς της πόλης. Μακάρι να ζούσαμε όλοι σε τέτοια μέρη, ανθρώπινα και φυσικά, χωρίς το άγχος και τη βιασύνη που κάνει την καρδιά μας να χτυπάει πιο γρήγορα, ώσπου να σταματήσει.
Ακόμα και κάτι τέτοιες ανάπαυλες είναι όμως ιδιαίτερα σημαντικές γιατί μας επιτρέπουν να ξεφύγουμε από την καθημερινή μας τρέλα.
Αγαπημένη Σουβαλίτσα!
Add comment
Comments