Είμαστε στο κέντρο της Αίγινας. Με τα στενά γραφικά της σοκάκια. Περπατάς και νομίζεις ότι είσαι πολύ μακριά από την Αθήνα. Έχεις την εντύπωση ότι είσαι στα πιο μακρινά και ξακουστά νησιά της Ελλάδας.
Κι όμως όχι.
Είσαι κάπου εδώ κοντά.
Και τί δεν έχει η Αίγινα για να δεις! Κλασικά καφενεδάκια, παραδοσιακά δρομάκια, νεοκλασσικά κτίρια, αρχαία, νέα, φυστικάκι Αιγίνης και διάφορα άλλα παράγωγά του, ωραίες εικόνες κι ωραίες θάλασσες. Οργανωμένες παραλίες, ανοργάνωτες, όπου θέλεις σταματάς και κάνεις βουτιές.
Στην πρωτεύουσα του νησιού μπορείς να πας στο Λαογραφικό Μουσείο, να δεις τον Πύργο του Μαρκέλλου από τον 17ο αιώνα, να κατέβεις μετά και λίγο παραπλεύρως από την εκκλησία της Παναγίτσας στην παραλιακή, να βρεις τους περιβολάρηδες που πηγαίνουν εκεί από το πρωί και είναι μια εναλλακτική της λαϊκής αγοράς, με φρέσκα φρούτα και λαχανικά παραγωγής τους.
Να δεις μετά τις φυλακές Αιγίνης που αρχικά είχαν δημιουργηθεί για να στεγάσουν το Καποδιστριακό Ορφανοτροφείο στο οποίο λειτουργούσαν και διάφορες σχολές όπως ραπτικής, σιδηρουργικής, υποδηματοποιίας κι άλλες. Αυτό το κτίριο έχει μια περίεργη ιστορία. Το 1834 έκλεισε, μετά για τρία χρόνια λειτούργησε ως Σχολή των Ευελπίδων, το 1841 μετατράπηκε σε λοιμοκαθαρτήριο, το 1860 έγινε φρενοκομείο, από το 1866 έως το 1869 στέγασε πρόσφυγες από την Κρήτη και το 1880 έγινε φυλακή μέχρι και το 1985! Ένας τόπος-κόλαση βασανιστηρίων και εκτελέσεων πολιτικών κρατουμένων. Μετά το κλείσιμο της φυλακής έγινε προσπάθεια ώστε το κτίριο να χρησιμοποιηθεί κάπως αλλιώς από τις μέχρι τότε δραστηριότητές του, ώστε να ξεχαστούν τα αναίτια εγκλήματα αθώων. Ύστερα όμως από πολλές αντιδράσεις κηρύχτηκε σε διατηρητέο κτίριο και Διαχρονικό Μουσείο. Σήμερα, μετά από τα πρόσφατα εγκαίνιά του, φιλοξενεί και εκθέσεις Ελλήνων δημιουργών εικαστικών - ζωγράφων.
Επειδή όμως τα μέρη που υπάρχουν για να δει κάποιος στην Αίγινα, δεν νομίζω ότι τελειώνουν τόσο γρήγορα θα πούμε κι άλλα πολλά, γιατί εκτός των άλλων,
νησί είναι,
καλοκαιράκι έρχεται
και είναι η εποχή της!
Add comment
Comments