Από εκεί που κατοικούσα παλιά, στον Άγιο Γεώργιο της Νίκαιας, λίγο παρακάτω είναι και μια άλλη πλατεία της περιοχής. Η πλατεία του Αγίου Νικολάου της Νίκαιας. Κι αυτή γνωστή και ξακουστή πλατεία της περιοχής, αφού ήταν το σημείο που "έκοβε" την οδό Παναγή Τσαλδάρη πολλά χρόνια πριν γίνει πεζόδρομος. Από τη στιγμή εκείνη τα αυτοκίνητα σταμάτησαν να διασχίζουν την οδό, τα περισσότερα καταστήματα που ήταν αραδιασμένα στη σειρά έκλεισαν και η αγορά της περιοχής "πέθανε".
Παρ' όλ' αυτά, απέμειναν κάποια μαγαζιά να χαροπαλεύουν, αλλά και να αντιστέκονται σθεναρά στις δύσκολες εποχές που τους "ξημέρωσαν".
Ευτυχώς όμως στον αντίποδα όλων αυτών των γεγονότων, η πλατεία υπέστην ανάπλαση μιας και το Μετρό δρομολογήθηκε να περάσει από εκεί και πλέον υπάρχει και λειτουργεί ως ο σταθμός της Νίκαιας.
Πολύ ωραία! Πολύ εντάξει, μέχρις εδώ!
Η εν λόγω πλατεία λοιπόν διαθέτει και μια παιδική χαρά, πολύ λειτουργική κατά τ' άλλα και "σφηνωμένη" μες το πράσινο που έχει δημιουργήσει τον περίβολό της.
Ο υπόγειος σταθμός του Μετρό είναι ένα κόσμημα! Να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη. Είναι πολύ όμορφος και πολύ μεγάλος. Αν και δεν του το είχα, γιατί η Νίκαια παρ' ότι στο παρελθόν ήταν αυτόνομος δήμος, δεν παύει να είναι μια λαϊκή συνοικία του Πειραιά, δοξασμένη μεν αλλά μικρή! Κι έτσι το μόνο που περίμενα είναι ότι δεν θα της έδιναν και τόσο μεγάλη σημασία!
Έκανα όμως λάθος, ο σταθμός είναι και μεγάλος και πολύ όμορφος!
Δίπλα ακριβώς από την πλατεία, βρίσκεται και ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Νικολάου - αναπαλαιωμένος κι αυτός αρκετά - σαν καινούριος. Κι απέναντι από τον Ναό, το Δημοτικό Ωδείο της Νίκαιας πάνω από τον παμπάλαιο φούρνο του Ντούρα. Που υπάρχει εκεί από πάντα. Μικρό παιδί ήμουνα και τον θυμάμαι από τότε.
Η πλατεία έχει ανοίγματα και την παιδική χαρά και μπορείς να κάτσεις μια καλοκαιρινή μέρα ή νύχτα και να απολαύσεις την άπλα της, τρώγοντας σποράκια. Κάτι τέτοιο κάναμε παλιά, ίσως είναι ώρα να επαναφέρουμε τις παλιές συνήθειες γιατί οι καιροί όπως είπαμε είναι δύσκολοι και μπορεί να γίνουν ακόμα δυσκολότεροι, οπότε κι αυτό θα είναι μια εναλλακτική ώστε να μην κάτσεις μέσα στο σπίτι. Υπάρχει άνετος χώρος για να πας εκεί με τα παιδιά σου και τα ποδήλατά τους και να γυρίσετε παίζοντας, όλη την πλατεία. Επίσης σε κάποιο σημείο έχουν τοποθετήσει και μια προτομή του Ελευθέριου Βενιζέλου.
Κάποτε, κάτω από την πλατεία υπήρχε κι ένα παλιό βιβλιοπωλείο, που συνήθως πήγαινα εκεί για φωτοτυπίες. Αυτό όμως έκλεισε. Όπως έκλεισε και το φωτογραφείο του Κωστάκη, που κάποτε ήθελε να "τραβήξει" τη μαμά μου φωτογραφία ντυμένη νύφη και να την βάλει στη βιτρίνα του καταστήματός του. Αλλά η μαμά μου ντρεπόταν κι ο μπαμπάς μου δεν ήθελε καθόλου να γίνει κάτι τέτοιο γιατί ζήλευε σαν τον Οθέλλο!!!
Και παρ' όλο που ο σταθμός του Μετρό άνοιξε και λειτουργεί κάμποσα χρόνια τώρα, εκτός από την ανάπλαση της πλατείας, καινούρια μαγαζιά ή τουλάχιστον καφετέριες για να κάθεται ο κόσμος και να απολαμβάνει έναν καφέ, δεν άνοιξαν.
Είναι λίγο ερημική πλατεία κι αν δεν θέλεις πολύ βαβούρα μπορείς να περάσεις εκεί μερικές ήσυχες ώρες.
Θα πας κι απέναντι στην εκκλησία να ανάψεις κι ένα κεράκι, να πεις μια προσευχούλα και να σκεφτείς ότι κάτι έκανες και αυτή την μέρα και δεν έμεινες άπραγος να κοιτάς το ταβάνι του σπιτιού σου!!!
Καλό δρόμο!
Add comment
Comments