Καλά, δεν πήγαμε και για βόλτα. Απλά, έτυχε να περνάμε από εκεί. Κι όπως κάθε φορά, έτσι και τώρα κάθισα να "χαζέψω" τα αρχαία. Κι εκεί που τα χάζευα, άκουσα τον ήχο του νερού να "περνάει" κάτω από τα πόδια μου και παραξενεύτηκα. Έσκυψα λίγο πιο πολύ μήπως καταλάβω από που ερχόταν. Πήγα αριστερά, πήγα και δεξιά και τελικά το βρήκα. Από κάποιο "ανοιχτό" σημείο των μερικώς σπασμένων αρχαίων περνούσαν νερά, τα οποία δεν ξέρω από που έρχονταν, αλλά έκαναν αυτόν τον χαρακτηριστικό ήχο της ροής των υδάτων που εκδηλώνεται συνήθως από ρυάκια στο χωριό.
Ήταν πολύ ευχάριστο, αλλά από την άλλη και λίγο τρομοκρατικό γιατί έλεγες ότι εάν γίνει και καμιά πλημμύρα εκεί κάτω, δεν θα βρουν ούτε το κοκαλάκι σου!
Γενικώς μεγάλο έως τεράστιο δέος σε καταλαμβάνει, κάθε φορά που βλέπεις ότι οι αρχαίοι μας ενώ δεν είχαν τα τεχνολογικά εξελιγμένα μέσα που υπάρχουν σήμερα, έφτιαχναν με τα χεράκια τους και το μυαλουδάκι τους θαυμαστά και προηγμένα για την εποχή έργα που έμειναν όχι μόνο στην δική μας ιστορία, αλλά και σε αυτήν όλου το κόσμου. Γιατί εκτός από την Ελλάδα, υπάρχουν ελληνοπρεπή κτίρια σε όλη την υφήλιο, αφού κι άλλοι λαοί "ξεσήκωσαν" την αρχιτεκτονική μας και άλλα πολλά!
Αυτό λοιπόν δεν είναι ακριβώς ένα βολταράκι που εσκεμμένα κάνεις για να βρεθείς εκεί, αλλά ένα κομβικό σημείο που περνάς από μπροστά του συχνά πυκνά, έχοντας κάποιον άλλον τελικό προορισμό. Αυτός ο σταθμός πήρε το όνομά του από το όνομα της ευρύτερης περιοχής, μάλιστα η ταμπέλα γράφει την ονομασία του σταθμού πιθανόν στην καθαρεύουσα, δηλαδή "Μοναστήριον". Δεν την έχουν αλλάξει κι ελπίζω να μην την αλλάξουν ποτέ, γιατί ταιριάζει με το περιβάλλον αλλά σου θυμίζει και κάτι από τα παλιά!
Όταν ο δρόμος σου σε βγάλει από εκεί, θα δεις κάποια από τα αρχαία που αποκαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια της κατασκευής του σταθμού. Όλη η Αθήνα από κάτω είναι γεμάτη αρχαία, άλλωστε. Όπου κι αν σκάψεις, θα "ξεπεταχτεί" και κανένας αμφορέας ή κάποιο αγγείο. Αυτά που είναι εκεί όμως, προέρχονται από τον 8ο αιώνα π.Χ., τη λεγόμενη Γεωμετρική περίοδο και είναι οικιστικά απομεινάρια από τότε. Όλα όσα όμως βρέθηκαν συνολικά, αφορούν μέχρι και τον 19ο αιώνα μ.Χ. και μπορεί να ήταν κτίρια, εργαστήρια, συστήματα ύδρευσης και αποχέτευσης. Γι' αυτό, στο βίντεο βλέπουμε και πολλούς σπασμένους σωλήνες. Για να μην πω για τους τάφους! Ας μην γίνω μακάβρια και σήμερα όμως, τουλάχιστον για αυτή τη φορά!!!!
Ο σταθμός Μοναστηρακίου λοιπόν, έχει κατασκευαστεί επί της κοίτης του Ηριδανού ποταμού και μερικά τμήματα της κοίτης αυτής και των υδραυλικών της είναι ορατά σ' αυτόν τον ειδικά διαμορφωμένο χώρο του σταθμού.
Βέβαια εκτός από αυτά, βγήκαν στην επιφάνεια κι άλλα αρχαιολογικά αντικείμενα. Μαρμάρινα γλυπτά, ψηφιδωτά δάπεδα, διακοσμητικά επιχρίσματα, αγγεία, νομίσματα και άλλα πολλά, που επειδή δεν είμαι αρχαιολόγος δεν μπορώ να τα ξέρω και να σας τα πω. Για λεπτομέρειες, μπορεί κάποια στιγμή να συμβουλευτώ τη φίλη μου την Χαρούλα που είναι διαπιστευμένη αρχαιολόγος!
Κι όλα αυτά που βλέπω με τόσο μεγάλο θαυμασμό, έχουν τόσο μεγάλη αντίθεση με τα μυαλά που "κουβαλάνε" οι σημερινοί κάτοικοι αυτής της χώρας. Που νομίζουν ότι αποκτούν κύρος και υπόσταση και δείχνουν σοβαροί και φερέγγυοι, μόνο εάν έχουν χρήματα. Αυτές τις μέρες - για να σας πω τον πόνο μου κάπου εδώ - συνάντησα έναν άνθρωπο, που για να μου αποδείξει ότι δεν είναι κανένας "παρατρεχάμενος", άρχισε να απαριθμεί τα μετρητά που έχει στην τράπεζα, την μεγάλη χρηματική αξία του αυτοκινήτου του, τον αριθμό των επιχειρήσεων που διατηρεί και άλλα πολλά τέτοια παρόμοια αποκτήματα ....
Τί λυπηρό, σκέφτηκα!!!
Να νομίζουν, τόσο νέοι άνθρωποι - το μέλλον της χώρας - ότι η αξία που έχεις εξαρτάται από το πόσο παχυλό είναι το πορτοφόλι σου!!!! Το μόνο που έχω να πω είναι ότι δεν βλάπτει να υπάρχει και λίγη τσίπα πάνω μας!!!! Τα λεφτά έφυγαν και πάνε, πέταξαν σαν τα πουλιά, το μόνο που μας έμεινε είναι η ανθρωπιά μας κι αυτή χωρίς το περίβλημα των υλικών αγαθών, ξεγυμνωμένη, φαίνεται ολοσχερώς εάν υπάρχει ή δεν υπάρχει!!!!
Ας κοιτάξουμε λοιπόν για λίγη ακόμη ώρα τα αρχαία, μήπως καταλάβουμε ποιο είναι το νόημα της ζωή και ποιοι θα έπρεπε να είμαστε ή εάν δεν είμαστε, να φροντίσουμε να γίνουμε!
Αυτό έχω μόνο να πω!
Add comment
Comments