Tragic! Τί να πω! Δεν το ήξερα το μαγαζί, είχα περάσει επανειλημμένως βέβαια από μπροστά, αλλά δεν είχε τύχει να κάτσω και να εξυπηρετηθώ από τον Flash Gordon! Ήταν από τις μέρες που είχα κάνει τις πρωινές μου δουλειές στην Αίγινα και όλως τυχαίως, δεν έμενε και πολύς χρόνος για καθισιό!
Είπα όμως να μην προσπεράσω την υπόσχεση που είχα δώσει και να επισκεφθώ άλλη μια καφετέρια μπροστά στο λιμάνι της Αίγινας, από αυτές που είναι το πρώτο πράγμα που βλέπεις όταν πατάς το πόδι σου στο νησί!
Τί τα 'θελα τα μπικουτί; Μου λες; Δεν έπινα βιτριόλι καλύτερα; Δεν πήγαινα στη στάση του λεωφορείου μια ώρα αρχύτερα, να κοιτάω κινητό μέχρι να μου γίνουν τα μάτια σαν κουμπότρυπες; Δεν έπεφτα από το τριώροφο της οδού Κολιάτσου να γίνω φυτοφάρμακο για την μελίγκρα; Έσφαλα, το ομολογώ! Σε χειρότερη καφετέρια "δεν παίζει" να έχω πάει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια!
Κόλαση, φίλε! Κόλαση και Παράδεισος μαζί αλλά παράδεισος μόνο για τους υπαλλήλους. Αφού έκατσα - στις καλές κατά τ' άλλα καρέκλες - είδα έναν σερβιτόρο στο βάθος. Τον κοίταξα, με κοίταξε, τον ξανακοίταξα, με ξανακοίταξε! Αυτό γινόταν για πολλή ώρα. Έμπαινε, έβγαινε ο κόσμος, δεν μπορούσα να καταλάβω ποιοι και πόσοι ήταν οι υπάλληλοι του μαγαζιού, γιατί μάλλον οι μέσα υπάλληλοι ετοίμαζαν παραγγελίες τις οποίες έδιναν σε ντελιβεράδες για διανομή κατ' οίκον ή κατά ξενοδοχείον!
Το μόνο σίγουρο ήταν, ότι για να έρθει ο σερβιτόρος να πάρει παραγγελία χρειάστηκε περίπου ένα εικοσάλεπτο. Και να πω ότι είχε κόσμο; Δεν είχε σχεδόν κανέναν. Τρεις άνθρωποι μόνοι τους ήταν, άντε και μία εγώ τέσσερεις και δυο παρέες. Ήρθαν και κάτι αλλοδαποί τουρίστες, αλλά μόλις κατάλαβαν την ταχύτητα της εξυπηρέτησης, έφυγαν κι αυτοί! Κάποια στιγμή νόμιζα ότι έβλεπα ταινία! Ή ακόμα χειρότερα ότι με βιντεοσκοπούσαν για να με προβάλουν σε εκείνη την εκπομπή με τις φάρσες, που είχε η τηλεόραση παλιά και σου έκαναν πλάκα, ενώ δεν το ήξερες! Τραγελαφικότητες να πούμε, ζούσα εκείνη τη στιγμή!
Ο σερβιτόρος έπαιζε με τις τάπες, όπως αυτοί που φτιάχνουν το ουίσκι Jack Daniels στο Tennessee στον Νότο της Αμερικής και περιμένουν το ουίσκι να ωριμάσει, ώστε εσύ πίνοντας την πρώτη γουλιά να νιώσεις ευτυχισμένος! Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση εμένα τα νεύρα μου είχαν φτάσει στον Θεό! Έκανα υπομονή, είπα να μην μιλήσω κι ο σερβιτόρος με βηματισμό χελώνας πήγαινε κι ερχόταν και καθόταν στην πόρτα του μαγαζιού κοιτώντας γύρω γύρω. Τί κατάλαβε κι εκείνος; Τίποτις! Άσε που μου θύμισε τον Βέγγο που υποδύονταν τον σερβιτόρο και έρχονταν οι πελάτες και τους έλεγε το μότο του: "Όλα είναι ατμός"!
Μόλις μου έφερε τον καφέ, μόλις που πρόλαβα να πιώ δυο γουλιές, ήπια και λίγο νερό για να μην μου "κάτσει" ο καφές κι έφυγα βιαστικά γιατί δεν προλάβαινα. Αφού πήρε την παραγγελία ο υπάλληλος, ο καφές έκανε άλλα δέκα λεπτά να εμφανιστεί στα χέρια της Ανίας, να τον μεταφέρει για να μου τον σερβίρει.
Καταλαβαίνετε γιατί δεν υπάρχει λόγος να πω τίποτα άλλο! Γιατί είμαι ακόμα τσαντισμένη!
Εάν έχετε την υπομονή να περιμένετε και δεν έχετε κάτι άλλο να κάνετε, καθίστε εκεί γιατί ο καφές πιθανόν έρχεται από την Βραζιλία κι αν εξαιρέσουμε την αργοπορία, είναι αρκετά ικανοποιητικός!
ΧΑΛΑΡΑ!!!
Add comment
Comments