Ευτυχώς για εκείνη τη βραδιά, είχα ενημερωθεί εγκαίρως. Και ήταν κάτι το οποίο ήθελα οπωσδήποτε να παρακολουθήσω. Μια διοργάνωση που παρουσιάστηκε στο Ξέφωτο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, το οποίο από τότε που ανεγέρθηκε στη γειτονιά, μόνο ευχάριστες εκπλήξεις και ωραία δρώμενα έχει να μας προσφέρει. Είχα παρακολουθήσει και μια άλλη κλασική ορχήστρα στο ξέφωτο πριν από πολλά πολλά χρόνια. Απλά το τελευταίο διάστημα, επιστρέφω στην Αττική αρκετά αργά μέσα στον Σεπτέμβρη και "χάνω" αρκετές από τις εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται εκεί.
Αφού το ήξερα καιρό πριν, είχα ενημερώσει και φίλους με τα παιδιά τους, για να πάμε όλοι μαζί και να ακούσουμε πολύ ωραία μουσική.
Στο παρελθόν, είχα ξανακούσει κινηματογραφική μουσική και διασκευές πολλών συγκροτημάτων από μια ορχήστρα του εξωτερικού στο Ηρώδειο και είχα ενθουσιαστεί.
Σκέφτηκα λοιπόν, ότι εάν αυτό είναι κάτι παρόμοιο, θα είναι εξαιρετικό. Και τελικά ήταν!
Στη σκηνή, εκτός από την συμφωνική ορχήστρα, υπήρχε και τραγουδιστής και κιθαρίστας και ντράμερ, που λέει κι ο Γιοκαρίνης! Η συμφωνική ορχήστρα, με τα μπόλικα έγχορδα, μεγαλειώδης! Μαζί με την ορχήστρα όμως υπήρχε και η χορωδία της ΕΡΤ, που ήταν κι αυτή επίσης πολύ καλή! Απλά σε κάποια τραγούδια, δεν μπορώ να πω ότι ταίριαζε η απόδοση μιας χορωδίας τόσο πολύ.
Το περιβάλλον του ξέφωτου, αχανές και ελεύθερο όπως ήταν, σου επέτρεπε να κάτσεις όπου ήθελες για να απολαύσεις αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα συναυλία. Εμείς καθίσαμε στο γκαζόν, αφού απλώσαμε κάτι κουβέρτες. Πριν γίνει αυτό, ψάχναμε και για καρέκλες, τις οποίες και βρήκαμε, αλλά κάτσαμε σε αυτές πολύ μικρό χρονικό διάστημα γιατί προτιμήσαμε την άνεση του χορταριού. Το καλύτερο θα ήταν να είχαμε πάει όμως από νωρίς, για να πιάσουμε θέση μπροστά-μπροστά, ώστε να βλέπουμε την ορχήστρα και τα δοξάρια να πηγαίνουν αριστερά και δεξιά!
Το κοινό, ροκάδες που μεγάλωσαν με τον γερόλυκο και την παρέα του, μαμάδες με τα παιδιά τους, άνθρωποι που δεν είχαν καμία σχέση με την ροκ, οικογένειες, παιδιά, σκυλιά και συναφή όντα, παρακολούθησαν με μεγάλη ευχαρίστηση απ' ότι είδα, αυτό το θέαμα που δεν προετοιμάζεται συχνά από ελληνικές ορχήστρες. Να μου πεις, δεν έχουμε και πολλές! Κάποιοι μάλιστα, ιδιαίτερα ενθουσιασμένοι, χόρευαν στο γρασίδι κάτω από τους ήχους του Safisfaction!
Ο συνδυασμός εκείνης της νύχτας, ήταν μοναδικός! Οι Rolling Stones, αγαπημένο ροκ συγκρότημα, ερμηνευμένο από συμφωνική ορχήστρα με τη χορωδία της, κάτω από τη σκοτεινιά της έκλειψης του ματωμένου φεγγαριού και την σταδιακή φωταγώγηση του! Ένιωθες ότι είσαι σε μια γιορτή, που γίνεται μόνο για σένα και την έχει οργανώσει όλος ο πλανήτης. Φαντασμαγορικό τόσο, όσο και ρομαντικό! Τυχεροί της βραδιάς ήταν εκείνοι που είχαν έρθει ταιριασμένοι και έπιαναν ο ένας το χέρι του άλλου ανάμεσα στους τρυφερούς ήχους του Angie και κάτω από τη λάμψη του φεγγαριού!
Πολύ θα ήθελα να δούμε κάτι παρόμοιο και του χρόνου, αφού φύγαμε κατενθουσιασμένοι κι ας μην ήταν οι περισσότεροι από την παρέα οπαδοί ούτε της συμφωνικής ορχήστρας, αλλά ούτε και των Rolling Stones!
Το Paint it Black, αρχηγός των τραγουδιών σε μια πολύ ωραία διασκευή που εμπεριείχε και ολίγον από Vivaldi, με τα φλαουτάκια να τιτιβίζουν στην εισαγωγή του και τίποτα να μην προμηνύει τη συνέχεια...
Από τα πολλά χειροκροτήματα, η ορχήστρα είπε μας ευχαριστήσει ακόμα περισσότερο και έπαιξε ξανά τρία από τα γνωστότερα τραγούδια των "Λίθων που Κατρακυλούν", το Safisfaction, το Angie και το Paint it Black!
Η προσπάθεια ήταν εξαιρετική και σε δρόμο τόσο καλό, που ελπίζω να προγραμματίσουν την παρουσίαση του ρεπερτορίου κι άλλων ροκ συγκροτημάτων που έχουν μείνει στην ιστορία!
Add comment
Comments