Αυτή η οδός παλαιότερα ήταν κανονικός, κεντρικός δρόμος απ' όπου κατηφόριζαν τα αυτοκίνητα από την Νεάπολη στον Πειραιά. Εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια, εάν θυμάμαι καλά, έχει πεζοδρομηθεί. Μεγάλους αγώνες "έδωσαν" τότε οι καταστηματάρχες ώστε κάτι τέτοιο να μην πραγματοποιηθεί, αφού το έργο αυτό θα σήμαινε τον "θάνατο" της αγοράς!
Τελικά ο αγώνας αυτός δεν δικαιώθηκε, ο δρόμος έγινε πεζόδρομος και με αυτόν τον τρόπο απομονώθηκε ο εμπορικότερος δρόμος της περιοχής, από το "πέρασμα" των αυτοκινήτων που ήταν συνεχές μέχρι τότε!
Η γέννηση του δρόμου αυτού συνέπεσε με τον ερχομό των προσφύγων στην Νίκαια, που πρώτα λεγόταν Κοκκινιά.
Και η Παναγή Τσαλδάρη ήταν η κεντρική οδός της πόλης, με την αρχική της ονομασία να είναι οδός 8, γιατί εκείνη την εποχή το όνομα των οδών ήταν απλώς ένα αριθμός!
Σε αυτή την οδό διαδραματιζόταν όλη η οικονομική και κοινωνική ζωή της πόλης! Τα κτίρια που οικοδομήθηκαν εκείνη την εποχή ήταν διώροφα που προορίζονταν για κατοικίες και που τις περισσότερες φορές ο κάθε νοικοκύρης έκρινε αναγκαίο το ισόγειο τους να γίνει κατάστημα, αφού εκείνη την περίοδο και για πολλά χρόνια, μετά υπήρξε ακμή της εμπορικής ζώνης σε εκείνο το σημείο!
Απ΄ όλα είχε ο μπαχτσές! Εμποροραφεία, ρουχάδικα και καταστήματα υποδημάτων, κομμωτήρια, κουρεία, φωτογραφεία, βιβλιοπωλεία, οδοντιατρεία, ιατρεία. Επίσης, η περιοχή ήταν φίσκα από μαγαζιά "αναψυχής" όπως καφενεία, γαλακτοπωλεία, κεμπαπτζίδικα. Πολλοί ήταν επίσης και οι κινηματογράφοι που αποτελούσαν την οικονομικότερη διασκέδαση των χρόνων εκείνων!
Και βέβαια, απ' ότι μου έχουν πει, γιατί ήμουν μικρή τότε (πάντα ήθελα να το πω αυτό), υπήρξαν τα γνωστότερα μπουζουκάδικα του λεκανοπεδίου ο Κεφάλας και ο Περιβόλας, που φιλοξένησαν στο ξεκίνημα τους, τους περισσότερους - αν όχι όλους - τους λαϊκούς Έλληνες τραγουδιστές και μουσικοσυνθέτες που αργότερα έγιναν μεγάλα ονόματα. Περπινιάδης, Παπαϊωάννου, Τσιτσάνης, Διονυσίου, Διαμάντη, Μαρινέλλα, Βοσκόπουλος, Καζαντζίδης, Γκρέυ και άλλοι.
Όσοι είναι κάποιας ηλικίας - είπαμε όχι εγώ - ακόμα θυμούνται αυτόν τον δρόμο ως "Οδός 8".
Όλα αυτά που προανέφερα, δεν υπάρχουν πια. Η λάμψη εκείνης της εποχής έχει θαμπώσει και από τον δρόμο και από τους ανθρώπους! Εάν βρεθείτε στη Νίκαια όμως και βγείτε από το μετρό, είναι μια καλή ευκαιρία να ψιλοπερπατήσετε σε δρόμους άλλοτε δοξασμένους και "πατημένους" από διασημότητες της ελληνικής πραγματικότητας!
Ή απλώς κατηφορίστε περπατώντας, μόνο και μόνο γιατί εκείνη τη στιγμή δεν έχετε τίποτα άλλο να κάνετε.
Δεν υπάρχουν και πολλά να δείτε πια.
Μόνο να νιώσετε την αύρα μιας άλλης εποχής, κοιτώντας ένα παλιό παράθυρο, μια ξεχαρβαλωμένη πόρτα, ένα τραπέζι φερ φορζέ, ή ένα μισογκρεμισμένο προσφυγικό σπιτάκι από το τότε!
Add comment
Comments