Ημέρα της Γυναίκας

Μήπως οι μέρες της προόδου και του εκσυγχρονισμού, οι ιδέες του κόσμου που προοδεύει και προχωρά μπροστά, με διαφορετικές απόψεις από τις αρτηριοσκληρωμένες του παρελθόντος, δεν έχουν έρθει τελικά ποτέ;

Όσο περνούν τα χρόνια οι γυναίκες αντί να "έρχονται" μπροστά, να ξεχωρίζουν και να είναι άξιες σεβασμού και εκτίμησης, γίνονται κλωτσοσκούφι στα χέρια του κάθε συναισθηματικά ανάπηρου.  Του κάθε χειριστικού ανθρώπου.  Του κάθε κτήνους και του κάθε απάνθρωπου.  

Τόσα χρόνια περιμέναμε να δούμε φως στο τούνελ και αντ' αυτού βλέπουμε μια καταιγιστική οπισθοδρόμηση που είναι τόσο δραματική και εξακολουθητική που τρομάζει!

Οι άνθρωποι έχουν πάει στο φεγγάρι, έχουν δημιουργήσει θαύματα τεχνολογίας και προόδου, αλλά στο θέμα ΓΥΝΑΙΚΑ, έχουν μείνει πίσω.

Η γυναίκα - της οποίας η γιορτή είναι σήμερα - είναι ακόμα ο τελευταίος τροχός της αμάξης, ένα ον που αντιμετωπίζεται σαν κατώτερο, ελλιπές και αναλώσιμο. 

Πεθαίνει η σύζυγός σου;  Η ζωή προχωράει και παντρεύεσαι άλλη.  Κανένας πόνος, καμία σκέψη να συνεχίσεις να ζεις με την ανάμνησή της. 

Ήθελες να κάνεις οικογένεια αλλά η γυναίκα που παντρεύτηκες αντιμετωπίζει πρόβλημα και έχει κάνει ίσαμε εκατό εξωσωματικές.  Δεν το ήξερες από την αρχή.  Τη βαρέθηκες.  Δίκιο έχεις.  Παράτα τη!!  Κάνε εξωσυζυγική σχέση για να αποφύγεις να τη χωρίσεις και να πληγωθεί ανεπανόρθωτα κι εσύ να συνεχίσεις να έχεις τη βολή σου.   Δεν σου αρέσει που δεν σου επιτρέπει να έχεις εξωσυζυγικές σχέσεις;  Χτύπα τη μέχρι να την αφήσεις ανάπηρη.  Δεν τρέχει και κάτι.  Έχετε μεγάλες προστριβές και δε την αντέχεις άλλο;  Σκότωσέ την κιόλας!  Επτά χρόνια φυλακή και μετά θα είσαι ελεύθερο πουλί!!!

Παραδείγματα έχουμε δει πολλάκις.  Ουδείς αναντικατάστατος.  Ανυπαρξία του "μεγάλου" συναισθήματος.  Όλα είναι πια μικρά κι ασήμαντα.  Και η γυναίκα μέσα σ' αυτά.  ΑΝΑΛΩΣΙΜΗ, μέχρι αηδίας!

Τί να γιορτάσεις λοιπόν;  Την απελευθέρωσή μας;  Που χρειάζεται όχι μόνο να εργαζόμαστε, αλλά και να καθαρίζουμε το σπίτι, να μαγειρεύουμε, να βάζουμε πλυντήριο, να διαβάζουμε τα παιδιά και μετά τη μεγάλη εξάντληση της ημέρας να τηρούμε και τα συζυγικά μας καθήκοντα που εάν τολμήσουμε και δεν το κάνουμε θα τις "φάμε" κι από πάνω;  Αυτό είναι σκλαβιά, δεν είναι περισσότερη ελευθερία.  Μάλλον έχει γίνει μπέρδεμα!

Μεγάλη γιορτή, ΤΕΡΑΣΤΙΑ!  Ο κατάλογος είναι μακρύς κι ατελείωτος, άσε που διαβαίνοντας τα χρόνια προς τα πίσω η λίστα είναι επίσης μεγάλη, μεγαλύτερη ίσως από τη σημερινή, απλά θαμμένη.  Κρυφή, όπως ήταν η ζωή πολλών ανθρώπων στο παρελθόν.  'Όπως τα πτώματα που άφηναν πίσω τους τόσα άνανδρα κτήνη.

Μίλαγα μ' έναν πατέρα ο οποίος μου έλεγε για την αδυναμία της κόρης του να έχει μια πιο στιβαρή προσωπικότητα ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει την αγριότητα της εποχής, του χρόνου που θα πάει στο γυμνάσιο.  Τί σκληρότητα να έχει ένα κοριτσάκι 11 χρόνων;  Γιατί να το κάνει αυτό;  Γιατί να προσπαθεί ο γονιός να αφαιρέσει τη τρυφερότητα της ψυχής ενός παιδιού με το φόβο ότι δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει σ' αυτόν τον πέτρινο περίγυρο;  Γιατί να ερχόμαστε σ' αυτή τη θέση;  Είναι η φύση της γυναίκας να είναι τρυφερή κι ευαίσθητη, εύθραυστη κι ευάλωτη.  Γιατί να την αλλάξεις;  Γιατί να είμαστε αναγκασμένες να γινόμαστε άντρες για να μας λαμβάνουν περισσότερο στα σοβαρά, για να μην μας ενοχλούν, για να μην μας πληγώνουν και να μην μας σκοτώνουν;  Ψυχικά και σωματικά!

Δράμα είναι η κοινωνία μας, όπως τραγικές είναι οι κοινωνίες που αναπτύσσονται και μέσα σ' αυτές δε νιώθουν καλά οι άνθρωποι, ο κόσμος ο απλός.  "Είναι ανισότητα να είμαστε όλοι ίσοι", έχω ακούσει να λένε.  Ανισότητα είναι επίσης οι γυναίκες να είναι αναγκασμένες να ζουν με το φόβο, ότι ένας δυνατότερος θα τις "καταφέρει".

Η γιορτή της γυναίκας λοιπόν πρέπει να είναι όχι γεμάτη από ανθοδέσμες και καρδούλες για μια μέρα.  Αλλά από έργα και σχέδια για το πως αυτό το ον, που φέρνει ζωή πάνω σ' αυτόν τον κόσμο, θα μπορέσει κάποια μέρα να γίνει ισόνομο με το αρσενικό.  Με πράξεις πια, όχι με λόγια, ούτε με υποσχέσεις.

Η 8^η Μαρτίου εορτάζεται ως φόρος τιμής στις 130 εργάτριες που έκαψαν ζωντανές σε εργοστάσιο υφασμάτων της Νέας Υόρκης το 1957 διότι είχαν απεργήσει και καταλάβει το εργοστάσιο στο οποίο εργάζονταν….

Μετά από 53 χρόνια καθιερώθηκε η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας.  Στην πραγματικότητα γιορτή δεν τη λες!

Θα μπορούσα να συνεχίσω και να γράφω για ώρες γι' αυτό το θέμα.  Καλύτερα να ξεχάσουμε τα λουλούδια και τα σοκολατάκια και ας ξεκινήσουμε από τα βασικά, που δεν τα ξέρουμε ακόμα. 

Να γίνουμε πρώτα άνθρωποι, ΟΛΟΙ όμως και μετά ας φροντίσουμε να παραμείνουμε και γυναίκες, όσο μας επιτρέπεται τουλάχιστον!