Τί να πω τώρα; Άφωνη! Έμεινα speechless που λέμε και στα ελληνικά!
Σε μια από αυτές τις φανταστικές βόλτες μου με τα πόδια. Όπου συναντάς ό,τι μπορείς να φανταστείς!
Καθώς περνούσα από το σημείο, διέκρινα αυτή τη λευκή ανακοίνωση στην πόρτα, που χωρίς να δώσω και ιδιαίτερη σημασία στο τί γράφει, γιατί συνηθίζω να διαβάζω αχταρμά τις λέξεις σε οποιοδήποτε κείμενο, έπεσε το μάτι μου - όλως τυχαίως - στη τελευταία λέξη η οποία ήταν ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΙ.
Μου "έπεσε" το σαγόνι, μου έτρεχαν τα σάλια απ΄ τα γέλια, κόντεψα να πάθω ανακοπή και μετά με έπιασε και βήχας. Δεν είχα καραμέλες, δεν είχα νερό, είδα το Χριστό φαντάρο, που λέμε! Καιρό είχα να γελάσω έτσι!
Άρχισα να σκέφτομαι την κλασική παλιά ταινία "ΕΞΟΡΚΙΣΤΗΣ" που το δαιμονισμένο κοριτσάκι γυρνάει το κεφάλι του γύρω γύρω και του φεύγουν συγχρόνως και κάτι πράσινοι εμετοί. Ένα ποίημα, δηλαδή! Άσε που είχε και τη μουσική του Θεοδωράκη και μου φαίνεται ο παππάς που συνετέλεσε στο μυστήριο του εξορκισμού ήταν και ελληνικής καταγωγής. Μιλάμε για μεγάλη "φάση"! Καθόμουν άναυδη και κοιτούσα την πόρτα με αυτή την ταμπέλα. Σκεφτόμουν, ποιο χέρι παλαιών αρχών και καθυστερημένων μυαλών έχει τολμήσει να γράψει ετούτο το κατάστιχο; Ε;
Ποιοι κάνουν τέτοια πράγματα και για ποιο λόγο; Συναναστρέφομαι ανθρώπους διαφόρων ειδών, καταλαβαίνω ότι είμαστε λίγο πίσω ακόμα, σαν χώρα, σαν καλλιέργεια του εαυτού μας, σαν πρόοδο στη σκέψη μας. Αλλά τόσο πολύ πια, δεν το περίμενα.
Από την άλλη, θα μου πεις, στη χώρα που σκοτώνουν κάθε μέρα από μια γυναίκα, τί δεν περίμενες ακριβώς! Ότι κάποιοι άνθρωποι - οι οποίοι σημειωτέον - διατελούν δημόσιο έργο, γίνεται να έχουν τέτοιες ιδέες και πραγματοποιούν τέτοιες τελετές; Για να γίνει τί; Να φύγει ο σατανάς από μέσα μας; Από το σώμα μας το οποίο έχει καταλάβει δαίμονας, το κυριαρχεί και του υποδεικνύει πως να πράττει;
Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν η θεία μου η Άννα. Έχει το πνεύμα του κακού μέσα της συνεχώς. Σε όλη της τη ζωή, πηγαίνει και στην εκκλησία. Απορώ πως δεν έχει βγάλει ακόμα φουσκάλες και πως δεν έβγαζε αφρούς απ' το στόμα κάθε φορά που περνούσε το κατώφλι της. Τη θυμάμαι από μικρή, την κακία την είχε στην άκρη της γλώσσας της, λες κι αυτή η γλώσσα ήταν προέκταση της φιδίσιας. Σε "ακουμπούσε" με τη ματιά της και ένιωθες ότι σε "χτυπούσε" ρεύμα!!! Ματιά ηλεκτροσόκ! Αυτό είναι ο οξαποδώ! Πως να την πήγαινα εκεί να τη διαβάσουν για να φύγει από μέσα της το κακό!!! Πως; Να την πας εκεί, να τη δέσουν στην καρέκλα, να αρχίζει να φτύνει κι αυτή πράσινους εμετούς, να γυρνάει το κεφάλι της γύρω γύρω και να "γλιστράνε" οι κόρες των ματιών της στο πίσω μέρος του βολβού. Εκεί να δεις τρομάρα που έχει να "πέσει"! Έχει περάσει και κολπική μαρμαρυγή η θεία, παίρνει και αντιπηκτικά. Θα τη βγάλει "καθαρή" η θείτσα η δαιμονοβλεπούσα ή θα τα τινάξει τα ροδοπέταλα και θα χάσει κι ο δαίμονας το σπιτάκι του; Που θα πάει ο δαιμονούκος σατανούκος; Κι όχι τίποτις άλλο, είναι ακριβά και τα ενοίκια, τη σήμερον! Αυτά είναι διλλήματα! Όχι τα άλλα του Ρωμαίου, να ζει κανείς ή να μη ζει! Άσε που άμα βγει από τη θεία και είμαι κι εγώ εκεί κοντά, μπορεί να πεταχτεί και σε μένα και να κολλήσει σαν τη μέλισσα στο μέλι, γιατί έχω και τη γλύκα μου, η αθεόφοβη!
Από τη μία μεριά της εξωτερικής πύλης του ναού η ελληνική σημαία. Από την άλλη μεριά η σημαία του Βυζαντίου. Τζιτζιφιές Καλλιθέας, Εκκλησία Κοίμηση Θεοτόκου. Που μόνο κοίμηση μπορεί να χαρακτηριστεί, όχι της Θεοτόκου όμως, αλλά εμάς των πιστών, εάν υποψιαστώ ότι αυτό δεν είναι απλώς ένα τροπάρι προς αποφυγήν των κακών πνευμάτων που μας στοιχειώνουν γενικώς και απροσδιορίστως, της βασκανίας που μας κατατρέχει με ξεματιάσματα, λάδια και νερά σε ποτήρια που σπάνε, αλλά εννοούν τον κανονικό εξορκισμό κατά τον οποίο ένας δαίμονας ή κάποιο άλλο πνεύμα του κακού έχει εισβάλλει σε ανυποψίαστο αθώο και στο "ευρύχωρο" σώμα του.
Σαν τρελή δαιμονισμένη θέλω να πάω εκεί, την επόμενη Τετάρτη, να δω τί κάνουν εκεί μέσα! Από περιέργεια. Από ανάγκη πρόκλησης της ευδαιμονίας, τί λέξη κι αυτή. Ας είμαστε όλοι εκεί, ας προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε το ανεξήγητο, ας κορεστούμε με τροπάρια και ψαλμωδίες, ας ξορκιστούμε από τον Σατανά και τα διαβολάκια του, ας γεμίσει η ψυχή μας καλοσύνη και ταπεινότητα.
Ραντεβού στο εκκλησάκι του τρόμου, του εξορκισμού του διαβολισμού και του δαιμονισμού, την επόμενη Τετάρτη.
Ας είμαστε όλοι εκεί ενωμένοι σαν μια γροθιά που "σπάει" το κατεστημένο του ακατανόμαστου.
Αμήν!!!
Add comment
Comments