Μεγάλη Παρασκευή 2024. Είναι μέρα πένθους και νηστείας για όλους τους Χριστιανούς γιατί εκείνη τη μέρα κορυφώθηκε το Θείο Δράμα των Παθών του Χριστού.
Την Παρασκευή, στέλνεται ο Ιησούς δέσμιος από τον Καϊάφα στον τότε ηγεμόνα της Ιουδαίας Πόντιο Πιλάτο. Εκείνος, αφού τον ανακρίνει με ποικίλους τρόπους κι αφού ομολογεί ότι ο Ιησούς είναι αθώος, για να ευχαριστήσει τους Ιουδαίους, νίπτοντας τας χείρας του, τον καταδικάζει σε θάνατο και αφού τον μαστιγώνει, τον στέλνει στον σταυρό.
Ο Ιησούς, παραδίδεται στους στρατιώτες, οι οποίοι τον πηγαίνουν στον τόπο που λεγόταν Γολγοθάς (στα ελληνικά σημαίνει «τόπος κρανίου», γιατί σύμφωνα με την παράδοση εκεί βρέθηκε το κρανίο του Αδάμ μετά τον κατακλυσμό), του δίνουν να πιεί ξύδι αναμεμειγμένο με χολή, τον ξεγυμνώνουν, τον ντύνουν με κόκκινη χλαμύδα, του φορούν ακάνθινο στεφάνι, του δίνουν σαν σκήπτρο κάλαμο, τον προσκυνούν χλευαστικά, τον φτύνουν και του χτυπούν το πρόσωπο και το κεφάλι.
Τον σταυρώνουν κι οι σταυρωτές διανέμουν τα ρούχα του σε τέσσερα μέρη (ένα για τον καθένα) και για το χιτώνα του βάζουν κλήρο, για να μην τον σχίσουν. Εμπαικτική επιγραφή τοποθετείται επάνω στο σταυρό, γραμμένη στην εβραϊκή, στην ελληνική και στη ρωμαϊκή γλώσσα: «Ιησούς ο Ναζωραίος, ο βασιλεύς των Ιουδαίων».
Στις 9 το πρωί τον σταύρωσαν. Το μαρτύριο του κράτησε έξι ώρες και στις τρεις το μεσημέρι ο Ιησούς φωνάζει δυνατά: «τετέλεσται», αφήνει το κεφάλι του να γείρει προς τα κάτω και το πνεύμα Του παραδίδεται εις Κύριον.
Επειδή το Σάββατο που θα ξημέρωνε συνέπιπτε με την πρώτη ημέρα του εβραϊκού Πάσχα και απαγορευόταν από το Μωσαϊκό Νόμο να μείνουν άταφα τα σώματα, οι Ιουδαίοι ζητούν από τον Πιλάτο να διατάξει να σπάσουν τα πόδια των καταδίκων, ώστε να πεθάνουν γρηγορότερα και να τους σηκώσουν από τους σταυρούς. Ο Χριστός, όμως, είχε παραδώσει το πνεύμα του και απλώς ένας στρατιώτης με λόγχη χτύπησε την πλευρά του και αμέσως βγήκε αίμα και νερό.
Ύστερα από αυτά ο Ιωσήφ, που καταγόταν απ’ την Αριμαθαία που ήταν κρυφός μαθητής του Χριστού, με άδεια του Πιλάτου, και μαζί με τον Νικόδημο, παίρνουν το σώμα του Ιησού και, αφού το αλείφουν με αρώματα και το τυλίγουν με επιδέσμους, σύμφωνα με τη συνήθειά τους, το ενταφιάζουν σε καινούριο τάφο σε κήπο, κοντά στο μέρος όπου σταυρώθηκε. Οι Φαρισαίοι ζητούν από τον Πιλάτο φρουρά και ασφαλίζουν τον τάφο.
Από το τις 12 το μεσημέρι ως τις 3 το απόγευμα επικρατεί μεγάλο σκοτάδι και μέγας σεισμός συγκλονίζει τη γη, ώστε σχίζεται το παραπέτασμα του ναού, που χώριζε τα άγια από τα άγια των αγίων, κι ανοίγουν τα μνήματα και πολλά σώματα πεθαμένων αγίων ανασταίνονται και μετά την Ανάσταση του Χριστού εισέρχονται στα Ιεροσόλυμα και φανερώνονται σε πολλούς.
Στο σήμερα, το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής γίνεται ο στολισμός του Επιταφίου. Το μεσημέρι η τελετή της αποκαθήλωσης και το βράδυ η περιφορά του Επιταφίου. Πάνω στο Ιερό Κουβούκλιο τοποθετείται ένα ύφασμα, στο οποίο έχει κεντηθεί ή ζωγραφιστεί ο Κύριος, νεκρός. Το ύφασμα αυτό λέγεται Επιτάφιος. Γενικώς θεωρείται ημέρα αφιερωμένη στους νεκρούς.
Ο Ιησούς, όπως αποδεικνύουν και ανασκαφές στην Ιερουσαλήμ δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έζησε την περίοδο που αναφέρουν τα ευαγγέλια.
Η διαφωνία πολλών είναι εάν ήταν πράγματι Θεός και θυσιάστηκε για τη σωτηρία των ανθρώπων (που όχι μόνο δε σώθηκαν αλλά κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να βουτηχτούν ολοένα και περισσότερο στο βούρκο), ή απλά ένας άνθρωπος μορφωμένος που δίδασκε την αγάπη, την καλοσύνη, την ταπεινότητα και τη συμπόνοια μεταξύ ανθρώπων - που φυγαδεύτηκε στις Ινδίες, έκανε οικογένεια και έζησε μέχρι τα βαθιά του γεράματα.
Όπως και να 'χει το θέμα, όπως κι αν έγιναν τα πράγματα, υπάρχει δεν υπάρχει Θεός, θα πρέπει από ένα σημείο και μετά η ανθρωπότητα να αρχίσει να σκέφτεται με αλτρουϊσμό και περισσότερη καλοσύνη προς αλλήλους.
Όχι γιατί θα πάει στο πυρ το εξώτερον μόλις πεθάνει, όχι γιατί θα τιμωρηθεί στην επί γης ζωή, αλλά γιατί αυτό είναι το σωστό κι ανθρώπινο. Αυτή η συνειδητή σκέψη μας κάνει διαφέρουμε από τα ζώα. Τίποτα άλλο. Και θα ήταν καλό, σε καθημερινή βάση, απ' το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο που έχουμε να κάνουμε, να προσπαθούμε συνεχώς να εκφραζόμαστε και να βιώνουμε τα πάντα με σύνεση, αγάπη και καλοσύνη. Να συμπεριφερόμαστε ωραία στους ανθρώπους, όχι γιατί θα έχουμε να πάρουμε κάτι, αλλά γιατί έτσι θα αισθανόμαστε κι εμείς καλύτεροι και σωστοί. Ήρεμοι και γαλήνιοι.
Αυτή είναι η βάση της διδαχής του Χριστού, αυτή είναι η ουσία! Ωραίες οι ψαλμωδίες, οι επιτάφιοι, οι περιφορές, τα καντήλια, τα προσκυνήματα και οι σταυροί.
Το πιο ωραίο όμως είναι να είμαστε άνθρωποι και να κάνουμε το σωστό, χωρίς κάποιος να μας το επιβάλλει, από μόνοι μας. Με θέληση, συνέπεια και συνέχεια.
Τότε μόνο θα έχουμε τον Χριστό στην ψυχή και στο σώμα μας!
Βοήθειά μας και Καλό Πάσχα!
Add comment
Comments