Ζάρι σου λέει, λοιπόν. Και αυτό λέμε ότι είναι τραγούδι. Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι δεν πρόκειται για τραγούδι. Ίσως είναι οπισθοδρομική η άποψή μου, αλλά νομίζω ότι αυτό δεν είναι τραγούδι. Και το κακό είναι ότι δεν πρόκειται μόνο γι' αυτό. Ούτε τα υπόλοιπα είναι τραγούδια, πλην μερικών εξαιρέσεων. Η αλήθεια είναι ότι είμαι μουσικός, με πτυχία! Κάτι μπορεί να "βλέπω" και να μην μπορώ να τα χαρακτηρίσω έτσι, με αυτόν τον όρο.
Είναι ένας διαγωνισμός. Τραγουδιού. Ευρωπαϊκός.
Ούτε διαγωνισμός τραγουδιού είναι τελικά, ούτε Ευρωπαϊκός. Έχω δει σχεδόν όλες τις συμμετοχές και εξεπλάγην δυσάρεστα. Το τραγούδι είναι απόν. Έμεινα με την εντύπωση ότι είναι διαγωνισμός θεατρικού σκετς. Η μουσική απουσιάζει από όλο αυτό το γεγονός.
Αυτά που ξεχωρίζουν σε αυτόν τον διαγωνισμό είναι η γύμνια, ο σεξουαλικός προσανατολισμός των ομοφυλοφίλων, η ατσουμπαλοσύνη επί σκηνής, τα ανθρώπινα οπίσθια, ο αγώνας δρόμου εντυπωσιασμού των διαγωνιζομένων και άλλα πολλά, παντελώς άσχετα με τη μουσική. Σε αυτό το σημείο που βρίσκεται η κατάσταση, δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε τα τραγούδια σε ποιοτικά και εμπορικά και δεν υπάρχει λόγος να το κάνουμε κι αυτό, έτσι απλά το αναφέρω γιατί είναι ένα αιώνιο θέμα συζήτησης. Αλλά και να θέλαμε, δεν θα μπορούσαμε μιας και δεν μιλάμε για τραγούδια.
Υπάρχουν σκηνικές παρουσίες ανθρώπων, που κάνουν τα πάντα για να κερδίσουν δημοσιότητα και πολλά κλικαρίσματα στα βιντεάκια που "ανεβάζουν" στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που χάνεται η ουσία. Βλέπουμε το δέντρο και έχουμε χάσει το δάσος. Το δάσος είναι στο πουθενά και στο "νταλούα"!
Υπάρχει μια εξέλιξη στη μουσική, όπως σε όλα. Δεν μπορούμε να παραμείνουμε στην κλασική μουσική, να ντυνόμαστε με φουρό και να περιμένουμε τον πρίγκηπα να έρθει πάνω στο άσπρο άλογο. Συμφωνώ. Ακόμα και για τον Έλβις τότε, οι αντιδράσεις των γονέων ήτο καταιγιστικές, διότι έβλεπαν ότι ξεσήκωνε τα πάθη των νεαρών παιδιών τους με τέτοιο τρόπο, που ο βούρκος της αμαρτίας φάνταζε τόσο θελκτικός, που ήταν σχεδόν σίγουρο ότι τα τέκνα τους θα "βουλιάξουν" τόσο ευχάριστα μέσα σ' αυτόν. Κι όλα αυτά για τον μετέπειτα Βασιλιά της ροκ. Ακόμα και γι' αυτόν υπήρξαν αντιδράσεις. Βέβαια, βέβαια! Διαχρονικός παρά ταύτα όμως και ανεξίτηλος γιατί άγγιξε όχι μόνο τα κορμιά των ανθρώπων αλλά και τις ψυχές τους, με τη βελούδινη φωνή του. Είχε αξία! Αυτό ήταν το μυστικό του! Δεν λέμε να μείνουμε στο παρελθόν. Μπορούμε όμως, να χτίσουμε ένα παρόν κι ένα μέλλον που να έχει μια βάση, να είναι στιβαρό κι ακλόνητο. Να έχει περιεχόμενο και ποιότητα. Όχι να είναι ένα κενό σκουπιδαριό.
Απερίγραπτη η κατάσταση! Ανήμερη και άξεστη.
Το δικό μας τραγούδι είναι ένα χιτ Φρανκενστάϊν. Με διαφορετικά κομμάτια από μέλη νεκρών μοτίβων, που συρράφτηκαν μαζί, χωρίς να ταιριάζουν. Χωρίς αυθεντικό μπιτ, χωρίς καμία μελωδία, παρά με κάτι ντάπα ντούπα, τσίρι τρο, τατα τιτι, κουκου πιπι, μπαρα κούντα, σούπα μούπες, άσπρα μούρα, μαύρα μούρα, άσπρα κοράκια, μαύρα κοράκια κι ο Φανφάρας να στέκεται στη γωνία, να μειδιά σαρδόνια και να σου κλείνει πονηρά το μάτι, που του πήρες τη πρωτιά! Η κοπέλα καλλίφωνη, αλλά με αυτό το συνονθύλευμα, δεν μπορεί να το δείξει. Τα κοστούμια, λες κι είναι απ' το παζάρι της Κυριακής, καμία κομψότητα μηδέ πρωτοτυπία. Κανένα εκτόπισμα στη σκηνή. Ασήμαντοι και λίγοι.
Λες και δεν υπάρχουν δημιουργοί, λες και βρήκαμε τον τελευταίο αρχάριο ερασιτέχνη μουσικό κι έφτιαξε αυτό το ρετάλι.
Ο συναγωνισμός είναι καλύτερος, τουλάχιστον οπτικά. Μουσική καπούτ. Κοστούμια όμως, πρωτοτυπίες και φωνές υπάρχουν καλές. Απλά κι αυτοί αναλώνονται σε χορευτικά γλουτών, σε κλούβια αυγά, σε ξεγύμνωμα, σε ανώφελες περιπτύξεις σωμάτων, σε δαντελένια σεμεδάκια της γιαγιάς πάνω σε κιθάρες και μούτρα, σε διαβόλους και τριβόλους, πεντάλφες και μασκαριλίκια.
Είναι καλή η πολυφωνία, όταν είναι όμως ΠΟΛΥΦΩΝΙΑ. Όχι όταν είναι σιγή. Σ' αυτή τη φάση μιλάμε για σιγή της μουσικής. Για σιγή της τέχνης. Και για ανύψωση της σαχλαμάρας και της χαζομάρας.
Η μουσική όμως είναι μία και δεν γίνεται να την αλλάξεις με κάτι άλλο, η δύναμή της τεράστια, τόσο μεγάλη, που μπορεί να αλλάξει τα πάντα και να παρασύρει στο διάβα της τα πάντα!
Είμασταν παιδιά σαν μια συντροφιά τότε
και η μουσική σ' άρεσε πολύ τότε
μάθημα σολφέζ γύρω απ΄ το παλιό πιάνο
νότες δυνατές νότες απαλές πιάνω!
Αβάντι!!!
Add comment
Comments