Περάσανε χρόνια μοναξιάς από πάνω μου. Πέρασαν και δεν ακούμπησαν! Υπήρχε λόγος που όλα αυτά τα χρόνια απομόνωσης δεν μου φάνηκαν πολλά. Κοιτούσα γύρω και δεν έβλεπα ελπίδα. Δεν αντίκρυζα κάποιον που να ξεχωρίζει από τους άλλους. Όλοι ήταν ίδιοι κι απαράλλαχτοι. Βουτηγμένοι στο ίδιο καζάνι και βγαλμένοι απ' το ίδιο εργοστάσιο, να εξαντλούν την υπομονή και τη θέλησή σου! Δεν γινόταν να ασχολούμαι με "μοντέλα" που έχουν επανέλθει στις εργοστασιακές ρυθμίσεις. Και να μοιάζουν με αντίγραφα του κύριου Smith από το Matrix! Μην πω και χειρότερα!
Στον κοινωνικό περίγυρο ο ένας, προσβάλλει συνεχώς και με οποιονδήποτε τρόπο την αιώνια σύζυγό του μπροστά σε όλο τον κόσμο κι εκείνη συνεχίζει να "στέκεται" στο πλευρό του εις το όνομα της αγάπης και της οικογένειας!
Ο άλλος, ψάχνει απροκάλυπτα - κι εκείνος μπροστά στη σύζυγό του - ένα καινούριο αίσθημα που θα αναζωπυρώσει τα πάθη του και θα κάνει τα μέλη του να κουνηθούν ξανά!
Ο τρίτος, παντρεμένος με μια κατακαημένη σύζυγο που είναι δίπλα του σε όλα, νομίζοντας ότι την αγαπά κι αυτός. Χωρίς να είναι δύσκολα διακριτό ότι απλά τη χρειάζεται και την έχει ανάγκη. Βλέποντας οποιοδήποτε θηλυκό να περνά από μπροστά του, να παθαίνει αμόκ και να προσπαθεί να το γοητεύσει με την ανύπαρκτη υπόστασή του!
Για όλους αυτούς, το μόνο που μπορείς να νιώσεις είναι οίκτος και αηδία!
Κάτι τέτοια, είναι που σε αποτρέπουν να ασχοληθείς με το αρσενικό φύλο, μπερδεύοντας προς στιγμήν τα πράγματα και νομίζοντας, έστω και για λίγο ότι όλοι είναι έτσι. Δεν είναι όλοι όμως έτσι! Απλά, αυτοί που ξεχωρίζουν είναι τόσοι λίγοι, που θεωρείς ότι δεν πρόκειται να τους γνωρίσεις ποτέ!
Μετά από αυτά προσπαθείς να κοιτάς χωρίς να βλέπεις, ή ακόμα κι αν βλέπεις να κάνεις ότι δεν είδες. Στο μυαλό των πολλών ανθρώπων είναι χαραγμένο το συμφέρον και η βολή τους. Τις γυναίκες τις ενδιαφέρει ο πλούτος, τα αυτοκίνητα, τα ταξίδια, να μπορεί να τις βγάλει κάποιος έξω από το σπίτι και να πληρώσει την έξοδο τους κι άλλα τέτοια διάφορα-αδιάφορα και ποταπά!
Οι άνδρες σκέφτονται πώς η γυναίκα που θα σταθεί δίπλα τους θα πρέπει να είναι ευπαρουσίαστη, γυαλιστερή και λαμπερή! Να την ποθούν πολλοί αλλά εκείνη να κοιτά μόνο εκείνους. Κι έτσι διαλέγουν την πιο χαζή εκδοχή του δικού τους εαυτού, για να μπορούν να τη μανουβράρουν όπως εκείνοι θέλουν για όσο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα γίνεται.
Κι αναρωτιέσαι μετά απ' όλ' αυτά: Τί έγιναν οι άνθρωποι; Πού πήγαν; Γιατί κρύβονται και γιατί επιθυμούν ό,τι μπορεί - με το φύσημα του ανέμου - να γίνει χαρτοπόλεμος μεσ' τον τυφώνα; Γιατί δεν αλλάζουν τροπάρι, μπας και βρουν την υγειά τους και μια συντροφιά; Μια πραγματική συντροφιά, που δεν θα κοιτά το πορτοφόλι, τα υπάρχοντα, τη θέση στο δημόσιο ή τις υψηλές γνωριμίες; Που θα κοιτά κατάβαθα την ψυχή σου ακόμα και χωρίς ρούχα! Γιατί δεν μπορούν να δουν λίγο πιο μέσα, ή ακόμα κι αν το κάνουν, ρίχνουν μια κλεφτή ματιά και προσποιούνται ότι δεν είδαν τίποτα; Γιατί οι άνθρωποι φοβούνται την αλήθεια;
Αυτά τα παρωχημένα ότι η αλήθεια πονάει, τα ακούω βερεσέ! Δεν πονάει καθόλου και όλοι μπορούμε να την αντέξουμε. Από το να ζούμε μέσα στο ψέμα και την εικονική πραγματικότητα, από το να προτιμούμε την καλοπέρασή μας και τα λούσα μας, είναι καλύτερα να ζούμε πιο λιτά αλλά να ζούμε πραγματικά. Να έρθει η ώρα του τέλους και να θες να "φύγεις" βρε αδελφέ κι όχι να "κρατιέσαι" με νύχια και με δόντια στα εγκόσμια, μόνο και μόνο γιατί δεν πήρες πρέφα ότι έπρεπε να ζήσεις τη στιγμή που είχες τον χρόνο. Όχι, εμείς οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουμε τίποτα. Την ώρα που ο χάρος σε κοιτά σαν ξερολούκουμο και σε λιγουρεύεται, την ίδια ώρα νιώθεις ότι κάτι πήγε στραβά ή κάτι ξέχασες να κάνεις. Και αυτό το κάτι δεν είναι ένα και δύο πράγματα, μπορεί να είναι πολλά! Τότε κουμπάρε μου όμως, είναι πολύ αργά!!! Πιάνεις το μαύρο φουστάνι του Χάροντα από το στρίφωμα και σέρνεσαι στα πατώματα, εκλιπαρώντας τον να σε αφήσει άλλη μια βδομάδα να διορθώσεις ό,τι σώζεται και να διορθώσεις ό,τι προλαβαίνεις.
Δεν γίνονται όμως έτσι οι δουλειές!
Οι σχέσεις των ανθρώπων είναι μια μετάγγιση. Δίνεις το φρέσκο σου το αιματάκι στο ταίρι σου, ελπίζοντας να σταθεί στα πόδια του δυνατός και γερός. Του προσφέρεις απ' τη ζωή τη δική σου! Του χαρίζεις τον κόσμο σου. Για να δει ποιος είσαι και να σε αισθανθεί. Να γευτεί τη θάλασσά σου και να πνιγεί στα μάτια σου! Να πατήσει στα μονοπάτια σου και να διαπεράσει τα δωμάτια της καρδιάς σου. Αλλιώς δεν γίνεται!!! Αλλιώς δεν υπάρχει!!! Αλλιώς είναι ένα τίποτα!!!
Τώρα τελευταία, μου ξαναείπαν πόσο αιθεροβάμων είμαι και γέλασα! Όχι με αυτές τις λέξεις ακριβώς. Πόσο παραμυθένια βλέπω τη ζωή και πόσο πολύ δεν μπορούν να γίνουν όλ' αυτά που σκέφτομαι. Πόσο μακριά είμαι από αυτά που σκέφτονται άνθρωποι της ηλικίας μου. Πόσο αλλιώς και πάρα πολύ σκληρή είναι η ζωή! Τα άκουγα προσεκτικά και τους κοιτούσα!
Λες και δεν τα 'ξερα όλα αυτά και μοναχή μου. Λες και κατέβηκα χθες από τον Άρη. Λες και ζούσα σ' ένα βουνό με τα κατσίκια!
Η ζωή είναι για να τη ζεις με παρέα και όχι μόνος σου! Αυτό, μπορεί να το 'χω ξαναπεί. Είχα πείσει τον εαυτό μου ότι θα είμαι για πάντα μόνη. Ότι θα πεθάνω σ' ένα γηροκομείο, ή ακόμα χειρότερα σ' ένα τρελοκομείο. Γιατί δεν θα έχω αντέξει τη μοναξιά μου! Μέσα στην τρυφερότητα και την προστασία όμως, βρήκα μια ματιά! Μου χάιδεψε τα αισθήματα και με ξύπνησε από τον λήθαργο. Με κοίταξε σαν να με ήξερε και μου έδωσε απαντήσεις χωρίς να ρωτήσω. Και τα μάτια αυτά, ήταν "χωμένα" και τα ίδια σ' έναν κυκεώνα μοναχικότητας κι εγκατάλειψης και αυτό ήταν κάτι που ήξερα να διακρίνω από χιλιόμετρα μακριά! Έτσι απλά!
Η απάντηση λοιπόν είναι μαζί! Και όχι μόνοι! Όχι πια μόνοι! Μαζί με κάποιον που είναι φτιαγμένος για μας. Με κάποιον που δεν χρειάζεται κόπος και προσπάθεια μεγάλη για να είσαι. Με κάποιον που θα κυλούν όλα από μόνα τους. Τότε το ταίριασμα είναι σωστό και το κούμπωμα απόλυτο! Μόνο ο κατάλληλος μπορεί να σε καταλάβει με μια ματιά!!! Και να τρέξει να σε σώσει! Χωρίς να χρειαστεί να κάνεις τίποτα. Χωρίς καν να μιλήσεις και να ζητήσεις βοήθεια.
Έτσι μόνο η ζωή αξίζει! Κι έτσι μόνο μπορείς να είσαι ευχαριστημένος και πλήρης.
Κι αν δεν έρθει αυτή η ματιά, ή δεν μπορεί, ή ακόμα κι αν δεν είναι εύκαιρη, μην στεναχωριέσαι!
Καλύτερα μονάχος και τρελός! Και όχι με παρέα και λειψός!
Add comment
Comments