Καλημέρα σε όλους!!! Σηκώθηκα σήμερα πρωί-πρωί με τη διάθεση να φτιάξω παγωτό μαστίχα. Κανονικά, το "πήγαινα" για καϊμάκι αλλά σκέφτηκα - για να το κάνω με τον εύκολο τρόπο - να βάλω μια κρέμα με γεύση μαστίχα. Είχα διαβάσει και για τον κανονικό τρόπο, αλλά κυνηγούσα τη σίγουρη επιτυχία!
Ήμουν πεπεισμένη δε, ότι εάν έκανα κάτι τόσο απλό θα πετύχαινε οπωσδήποτε!
Η αποτυχία, στην προκειμένη περίπτωση, δεν ήταν επιλογή!
Προχώρησα δυναμικά στο πλάνο που είχα σχεδιάσει. Χτύπησα την κρέμα γάλακτος, έβαλα κι ένα κουτί ζαχαρούχο γάλα, μετά κανονικό γαλατάκι, μια βανίλια, την κρέμα σε σκόνη της μαστίχας και αφού το παγωτάκι είχε φουσκώσει και "αναπτυχθεί" κι αφρατέψει όπως έπρεπε, έβαλα και μερικά κομμάτια μπισκότου επικαλυμμένα με σοκολάτα!!!!!!!!!!!!
Αυτές οι σοκολάτες, τόσο "πλούσιες" στη γεύση που και μόνο που τις σκέφτεσαι, οι σιελογόνοι σου αδένες αρχίζουν να δημιουργούν ποτάμια από λιγουρευτικές επιθυμίες!
Στέκεσαι - σαν μικρό παιδί που κοιτάει τη βιτρίνα ενός ζαχαροπλαστείου - πάνω από τον κάδο του μίξερ και περιμένεις πότε το μίγμα που τόσην ώρα "χτυπάς" θα είναι έτοιμο για να το κατασπαράξεις!!! Το τοποθετείς στο ωραιότερο μπολ που έχεις, το βάζεις στην κατάψυξη και περιμένεις ακόμα μερικές ώρες να "σφίξει". Να γίνει ντούκι! Βγαίνει από τους πάγους, παίρνεις το scoop του παγωτού και το σερβίρεις σε κρυστάλλινο ποτήρι σαμπάνιας, με λίγο βύσσινο γλυκό του κουταλιού που είχε φτιάξει η μαμά σου πέρυσι το καλοκαίρι! Κάθεσαι αναπαυτικά και έρχεται η στιγμή να το απολαύσεις! "Σηκώνεις" το δροσερό επιδόρπιο, που είναι "ακουμπισμένο" στο χρυσοποίκιλτο κουτάλι που είχαν αγοράσει για την προίκα σου προ αμνημονεύτων χρόνων και το κατευθύνεις αργά και βασανιστικά κοντά στα χείλη σου. Το χρυσό κουτάλι "περνάει" την "πύλη" και καταλήγει πάνω στη γλώσσα σου που μέσα σ' ένα δευτερόλεπτο συναντιέται με τον ουρανίσκο!
Εκεί κάπου σκοτεινιάζει ο ουρανός, γίνεται πιο βροχερός, νιώθεις στο στόμα σου γρομπαλάκια να αναμειγνύονται με την αέρινη μάζα των γαλακτερών και η γεύση να μην ανταποκρίνεται στις μεγάλες προσδοκίες που είχες "ζωγραφίσει" με το μυαλό σου!
"Φόλα" το παγωτό! H συνταγή δεν πέτυχε! Και το παγωτό το "έφαγε" ο λουτροκαμπινές!!!
Απέτυχε λοιπόν η συνταγή, όπως αποτυγχάνουν και οι ανθρώπινες σχέσεις! Άλλοτε γιατί η δοσολογία δεν είναι σωστή. Άλλες φορές γιατί δεν πέτυχε στο "ψήσιμο" κι άλλες πάλι γιατί τα "υλικά" δεν ταίριαζαν από την αρχή μεταξύ τους!
Είναι εύκολο να πετάξεις στα σκουπίδια κάποια παρασκευή που δεν πέτυχε. Πόσο εύκολο θα είναι όμως να απορρίψεις έναν ολόκληρο άνθρωπο με σώμα και ψυχή στον κάδο ανακύκλωσης της καρδιάς σου? Να τον ξεχάσεις εντελώς.
Σαν να μην υπήρξε ποτέ!
Εμείς οι άνθρωποι συνηθίζουμε να απογοητευόμαστε εύκολα, να μην πειθόμαστε καθόλου πια και να εμπιστευόμαστε από ελάχιστα ως καθόλου! Όσο βέβαια περνάνε και τα χρόνια, όλα αυτά γίνονται πιο έντονα και μεγεθύνονται ανάλογα με τις καταστάσεις που έχει "περάσει" ο καθένας. Άλλοι έχουν μια κανονική ζωή και μερικοί δυσκολεύονται λίγο παραπάνω. Υπάρχουν κι εκείνοι που σε τίποτα δε στάθηκαν τυχεροί και βασανίστηκαν και τυραννήθηκαν, όπως ο Χριστός στον σταυρό του μαρτυρίου!
"Συνταγές" χρειάζονται παντού... στη δουλειά, στον έρωτα, στις σπουδές, στη ζωή.... σε όλα! Εκτός από όλα τα υπόλοιπα που πρέπει να μάθεις κατά τη διάρκεια της μικρής σου ζωής, απαραίτητο είναι να μετατρέπεσαι κατάλληλα σε κάθε περίσταση στον πιο μεγάλο και τρανό chef της υφηλίου! Να δείχνεις τις "μαγειρικές" σου ικανότητες και να αποδεικνύεσαι ικανός κάθε μέρα που περνάει, ακούραστος και ζωηρός και έτοιμος για όλα, συνεχώς! Να βάζεις λίγη αστερόσκονη και λάμψη στα "εδέσματα" που δημιουργείς με κέφι και μεράκι! Να απλοποιείς την πολυπλοκότητα των συνταγών, ώστε να μπορείς να αναδείξεις το κυρίαρχο "υλικό" χωρίς να το "σκεπάσεις" και σταματήσει να φαίνεται! Να είναι άριστο το αποτέλεσμα και γευστικά και οπτικά! Πόσοι να μπορούν να επιτύχουν κάτι τέτοιο όμως, σε αυτόν τον βαθμό της μαεστρίας και της δεξιοτεχνίας? Δεν νομίζω να γνωρίζω και πολλούς...
Πόσες αποτυχημένες "συνταγές" αριθμητικά να χρειάζονται άραγε για να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο της τελειότητας και της υπεροχής? Και σα να μην φτάνει μόνο αυτό, να αγωνιάς και κάθε φορά που έρχεται ο "κριτικός φαγητού" να σε "εξετάσει"!
Σκούρα τα πράγματα! Δύσκολα σταυρόλεξα για δυνατούς λύτες!
Κάνεις και ξανακάνεις τα πειράματά σου και απλά κάποια στιγμή, κάποιες συνταγές "βγαίνουν" λίγο καλύτερες από κάποιες άλλες. Το μόνο που μπορείς να κάνεις - όσο δεν τα καταφέρνεις και τόσο καλά - θα είναι να δεχτείς ότι δεν είσαι ντε και καλά τόσο μεγάλος μάστορας! Ότι το μυαλό σου δεν "φτάνει", ή ακόμα καλύτερα τα "χέρια" σου είναι λιγάκι αδέξια!
Ανάμεσα στη στεναχώρια των συνεχόμενων αποτυχιών και απογοητεύσεων είναι που μπορεί να έρθει και μόνο ένα χαμόγελο να σε επιβραβεύσει κι ας μην τα κατάφερες τόσο καλά, ούτε αυτή τη φορά.
Ένα χαμόγελο που έχει τη δύναμη όμως να αγγίξει την ανόητη καρδιά σου!
Και αυτό σου είναι αρκετό!
Κάτι άλλο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι στη ζωή, τα περισσότερα γίνονται μαντάρα! Για αλλού ξεκινάς κι αλλού φτάνεις. Ο δρόμος που ακολουθείς είναι "στρωμένος" με αντιξοότητες και υπέρβαρα όνειρα!
Τα "εμπόδια" δύσκολα προσπερνώνται, εάν είσαι "φορτωμένος"!
Εν τέλει, η αλήθεια των συναισθημάτων πάντα θα λάμπει!
Θα "στέκεται" σαν δάδα, να σε παρακινεί να συνεχίσεις στον σωστό τον δρόμο.
Μπορώ να σου πω όμως, ότι όταν είμαι τελείως "κατεβασμένη" και οι άνθρωποι μοιάζουν τόσο απόμακροι, το μόνο που έχω να κάνω είναι να φέρω στη θύμησή μου τη μορφή σου!
Κι αμέσως, η ζωή μου παίρνει μια πνοή!
Add comment
Comments